Dag 12: Bryce Canyon – Zion National Park

Vanochtend lekker uitgeslapen, we zijn rond 8u30 opgestaan. (En ja, dat voelt al als uitslapen hier). Vanacht heeft Jaap minder goed geslapen, Monique heeft wel lekker geslapen. Bij de supermarkt bij het hotel nog een sandwich en drinken gekocht, om onderweg te kunnen picknicken. We hebben een klein stukje gereden en stopten bij een parkeerplaats, waar we een stukje van de weg af konden lopen. Daar vonden we een boomstam, waar we lekker onze sandwich konden eten. Deze smaakte weer prima. Daarna doorgereden door Red Rock. Even gestopt voor wat foto’s, maar geen wandeling gemaakt. We wilden onze spieren sparen voor Zion. Het is wel opvallend: Zodra we Dixie National Forest uitrijden (daar reden we doorheen), verandert het uitzicht van rode rotsen naar bruine/ beige rotsen. Ook weer mooi, maar wel weer erg anders.




Wat onderweg grappig was om te zien, is dat ze langs de kant van de weg politie- of sheriffauto’s hebben staan. Daar zit dan geen echte agent in, maar een pop. Zo denken mensen dat ze op hun snelheid worden gecontroleerd en hoeft er niet continue iemand in te zitten. (Volgens Jaap waren deze auto’s er op de heenweg naar Bryce ook wel, maar toen lag ik even lekker te slapen…)

Het duurde wat langer om door Zion naar ons hotel te rijden, omdat ze met de weg bezig zijn. De weg was op sommige plekken erg slecht, maar Jaap heeft ons er goed doorheen geloodst. En het was een erg mooie route om te rijden, met super uitzichten op de rotsen, dus dat scheelde alweer. Rond 12u30 waren we bij ons hotel. Het ziet er super uit en ligt ook nog mooi tussen de bergen. We mochten ook al onze kamer in, want deze was al klaar. Gelukkig hadden ze hier een wasmachine, zodat er 2 wassen gedraaid konden worden en we tussendoor nog even de wedstrijd tussen Duitsland en Spanje konden kijken. Het was een mooie overwinning voor Spanje.

Daarna toch maar het park in. We zouden in eerste instantie met de shuttle-bus gaan vanuit het hotel, aangezien ’s middags alle parkeerplaatsen in Zion vol waren. Ze proberen auto’s zoveel mogelijk te weren en werken met shuttle-bussen. Ook dit is hier prima geregeld. Terwijl we op de bus wachten (de eerste was voor onze neus weggereden), zagen we een man die de borden weghaalde waarop stond dat de parkeerplaatsen in het park vol waren. Dus toch maar de auto gepakt naar het visitorscentrum, waar je informatie kunt krijgen over wandelroutes. Daar maar de eerste stop gemaakt en deze man raadde ons de Riverside Walk aan. Dit was een makkelijk loopbare route langs de rivier.

We hebben zijn advies aangenomen en zijn met de shuttle-bus eerst nog even gestopt om een hapje te eten. Daarna door naar de stop waar we moesten zijn om met de wandeling te kunnen beginnen. De wandeling was wel mooi, zeker omdat we langs een rivier liepen en we in de overige parken weinig natuurlijk water hebben gezien, maar erg druk met andere toeristen. Wel weer behoorlijk wat eekhoorns, een paar hagedissen en een paar herten gezien. Het valt op dat vooral de eekhoorns helemaal niet bang zijn en rustig blijven zitten als je 10 cm langs ze af loopt. Na een half uur lopen, waren we aan het eind van de wandeling. We konden wel verder, maar zouden dan een gedeelte door de rivier moeten lopen. Hier hadden we beiden met onze eigen schoenen niet zoveel zin in, dus zijn we terug gelopen.





Weer terug met de shuttle-bus en bij de volgende stop uitgestapt om foto’s te maken. Wederom een fantastisch uitzicht. Hier was geen wandelroute, alleen een uitkijkpunt om foto’s te kunnen maken. Dit was de plek waar we voor het eerst kalkoenen hebben gezien, deze lopen hier ook los rond. Daarna door met de bus naar Weeping Rock. Daar konden we een klein stuk lopen naar een rots waar water uit kwam, vandaar de naam Weeping (huilen).



Een mooie, korte wandeling met wel behoorlijk steile stukken erin. Daar even gezeten en door naar de volgende wandeling: Lower, Middle en Upper Emerald Pools Trail. Wederom in de bus gezeten, waar we hoorden dat we ook een halve mijl konden lopen naar de halte waar we konden beginnen aan deze wandeling. Dit ook gedaan. Het duurde even voor we het pad vonden en we liepen vlak langs de weg, maar was ook weer een lekkere wandeling.








Aangezien we beiden al wat last kregen van de voeten c.q. benen, hadden we besloten dat we zouden kijken hoever we zouden komen met Lower, Middle en Upper Emerald Pools Trail. Het zijn in feite 3 losse wandelroutes, die je wel aan elkaar kunt koppelen. De weg naar Lower Emarald was makkelijk te lopen, wel wat dalingen en stijgingen, maar een verhard pad. Bij Lower Emerald zou een waterval te zien zijn, waar je achterdoor kon lopen. Helaas was het niet echt een waterval, maar meer wat waterdruppels, je kon er wel achterlangs lopen en dit gaf wel de nodige verkoeling. We hebben besloten om toch maar door te lopen naar Middle Emerald. Dit was wel een leukere weg, het was een rostachtig pad, met af en toe wat in de rotsen wat uitgehouwen treden. Het was een redelijk steile weg naar boven (ongeveer 50 meter), maar wel een mooie route. Daar aangekomen was het nog 500 meter lopen naar Upper Emerald. Nu we er toch waren, besloten om toch verder te lopen. Het pad was wederom erg rotsachtig en we moesten nog een meter of 60 klimmen. Het kostte wat moeite, maar het was de moeite helemaal waard. Er was een waterplas, omgeven door rotsen. Aan 3 kanten gingen de rotsen voor ons gevoel loodrecht omhoog. En ze waren erg hoog. Een erg mooi gezicht.






We hebben even van het uitzicht genoten, boven nog een beetje rondgelopen, en zijn daarna in 20 minuten naar beneden gelopen. De heenweg hebben we er natuurlijk langer over gedaan. In totaal wel weer ongeveer 3 uur gewandeld vandaag, dus toch nog redelijk actief geweest. Daarna terug met de bus naar de auto en naar ons hotel. De kamer heeft een onwijs groot bed, mooie, hoogpolige vloerbedekking, een zitje en een mooi uitzicht. Boven het bed zit een klein raampje, vanwaar je, als je op bed zit, tegen de rotsen aan kunt kijken. Het mooiste hotel tot nu toe!



We hebben een hapje gegeten bij het hotel, wat erg goed smaakte. Daarna nog een 45 minuten gebubbeld en gezellig gekletst met wat Amerikanen. Nu nog even de blog uploaden en dan slapen, het is inmiddels alweer bijna 23u30. Fijne dag morgen allemaal!
Veel liefs en een knuffel, Jaap en Monique

@ Elske en Jeroen: Jaap is hier inderdaad een goede wandelaar. Maar in Middelkerke is het ook wel het spelletje wat er volgens hem bij hoort. Fijn dat jullie ook kunnen aftellen voor de vakantie. Heb jij al wel vakantie? Of moet je deze week nog? En weten jullie de inzet voor zondag al wel? Bij ons in de inzet dat wie er ook moge winnen, we daarna door Death Valley gaan rijden. :)

@ Theo en Ria: Ook vandaag, op veler verzoek, weer een aantal foto’s waar we zelf ook opstaan. Gezellig dat Wen en de mannen nog even langs kwamen. Ik kan me voorstellen dat Teun en Joost op elkaar lijken, maar Joost had toch haar bij zijn geboorte? Bij Teun heeft dat toch wel een aantal jaar geduurd! :) En ik kreeg vanmiddag het sms-je dat Nederland met 1-0 voorstond. Nog steeds weinig bereik hier, maar wel lief dat er tijdens de wedstrijd aan ons gedacht werd.

@ Ad en Hennie: We zijn ook wel trots op onze sportieve activiteiten. Gelukkig word je hier wel uitgenodigd om te gaan wandelen, zodat je nog meer moois kunt bewonderen. En bij de uitkijkpunten staan bijna alleen maar Jappanners foto’s te maken, om daarna door te rijden naar de volgende bestemmig. Willen wij toch wel graag alles een beetje meer “beleven”. En we hebben inderdaad Duitsland – Spanje gevolgd hier. Toevallig kwam het zo uit, dus dan is het wel leuk. En als jullie dit lezen, zal het vast niet meer stil en donker zijn.

@ Bert: Vanaf deze kant van de wereld nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Hier ben je nog even jarig, dus volgens onze tijd zijn we nog niet te laat. We hopen dat je een fijne dag hebt gehad!

P.s. Vanaf morgen zitten we in Las Vegas en hebben we in het hotel geen internet meer. We zullen wel proberen te bloggen, maar zal misschien niet zo structureel zijn als nu. Weten jullie dat weer! X