De gebeurtenissen zijn natuurlijk bekend, maar ze in deze stad, tussen vele New Yorkers op de plek waar de torens stonden nog eens voorbij te zien komen maakt je even stil. Na de film loopt iedereen in een sombere sfeer het museum in. Hier zien we grote stukken staal gebogen onder de krachten die vrijkwamen, de betonfundering en de staalfundering van de Twin Towers. Het hele museum bevindt zicht onder de 2 gedenk-fonteinen. Verder een grote wand met daarop voor elk dodelijk slachtoffer een blauw olieverf gekleurd vel in vele tinten blauw. Dit staat voor de kleuren van de lucht de ochtend voordat het fout ging. Ook hangt er de vlag die hing aan het gebouw tijdens de bouw. Deze vlag bestaat uit kleine stukken die door elke staat van Amerika gemaakt is om de solidariteit te tonen. De afgelopen jaren is deze vlag verschillende malen gerepareerd, en dan wederom door de mensen van verschillende staten. En er is indrukwekkende ruimte met daarin een foto van elk slachtoffer. Er staat veel tv schermen waar je de informatie kunt vinden over elk slachtoffer zoals geboorteplaats, familie, extra foto's, etc. Veel mensen zoeken "bekenden" op. Uiteraard heerst ook hier een bedompte sfeer.
Verder tonen ze een film van de bouw van het nieuwe WTC. Hier komt er bij vele alweer wat meer kleur op het gezicht. In de grote ruimtes staan verder een brandweerauto, stukken van het gebouw en andere zaken.
Tenslotte gaan we de 9/11 Exhibitie binnen en daar word het weer somberder. Hier is de hele tijdlijn te zien met foto's, audiofragmenten, films, persoonlijke eigendommen en vernielde auto's en brandweerauto's.
Wat nog het meeste kippenvel oplevert zijn de audiofragmenten van brandweerlieden die over de mobilofoon dingen vermelden, de dispatchers die hulp (brandweer, politie en ambulances) naar de plek sturen. En af en toe in de berichten wordt al duidelijk dat het voor sommige hulptroepen fataal zal worden. Bijvoorbeeld de in het gebouw gegane brandweerlieden die te horen krijgen dat toren 1 ingestort is terwijl ze zelf in gebouw 2 zitten en kunnen wachten tot ook dit gebouw in zal storten.
Foto's van mensen die met ongeloof naar de taferelen kijken die zich rondom hen voltrekken.
En tenslotte telefoontjes van mensen die in nood zitten bovenin het gebouw, terwijl aan de andere kant van de lijn (112 personeel) ze alleen maar kan zeggen rustig te blijven terwijl ze weten dat het niet goed gaat komen. En dan nog de telefoontjes vanuit het vliegtuig dat in de bossen van Pennsylvania neer gaat storten van moeders en echtgenoten naar huis. Die vertellen wat er aan de hand is en proberen nog een laatste bericht door te geven aan familie, kinderen en vrienden.
Allemaal zeer bedeesd en goed in deze expeditie tentoongesteld en overgebracht. Uiteindelijk lopen we nog door zalen met overgebleven eigendommen, gedenktekens en andere memorabilia.
We lopen in ieder geval stil naar buiten om daar door de zon weer opgewekt te worden gemaakt. Dergelijke musea hebben we ook bezocht in Vietnam en Cambodja, en dan zie je dat de Amerikanen die wel op een gelikte maar zeer gepaste manier doen.
Nog even een intermezzo, gisteren zijn we naar de carnival geweest in Brooklyn, hier heerste een goeie en vriendelijke sfeer. Het stoeprandje waar we opzaten is niet een plek waar je normaal gesproken zou gaan zitten vanwege de omgeving. Toen we er zaten vroeg ik me wel af met al die mensen op straat of je niet een keer iemand tegenkomt van een rivaliserende bende. Want die zitten natuurlijk ook in Brooklyn, en als je dan mensen ziet rondlopen met typische kleuren is het afvragen of het de kleuren van het land of van de bande zijn. Goed, dat gezegd hebbende, lezen we de volgende ochtend (vandaag) in de krant dat een medewerker van Senator Cuomo in het hoofd geschoten is tijdens de parade. Er ontstond blijkbaar een vuurgevecht tussen 2 bendes en hij heeft pech gehad een verdwaalde kogel tegen te komen. Toen dit gebeurde rond 15:30 waren wij al niet meer bij de parade, maar het is wel vreemd idee. Verder lazen we dat er ook een fatale steekpartij is geweest.... We zijn natuurlijk wel in het armere deel van New York, maar het was niet de verwachting, zeker niet met de hoeveelheid politie op de been.
Maar goed, nu weer even over vandaag. Na het 9/11 memorial en museum gaan we richting de Burger King. Dit om het contrast met vanavond zo groot mogelijk te maken, aangezien we vanavond bij Aquavit gaan eten (2 sterren). Na de Burger King lopen we richting het stadhuis, hier kunnen we niet naar binnen. Dan maar een foto en door naar de gerechtsgebouwen. Bij de Supreme Court zijn we naar binnen gegaan. Hier zijn we aangeschoven in een rechtzaak. Dit was erg saai en zonder jury. Helaas waren er geen zaken met jury, dus dit was alles. De zaal zag er erg verwaarloosd uit. Verder kun je overal in het gebouw komen zonder problemen, en je mag aanschuiven zolang de deur open is. Vanwege het vakantie-seizoen en de dag na Labor Day was het er rustig. Helaas voor ons...
Na de Supreme Court doorgelopen naar de Brooklyn Bridge. Deze overgestoken met een mooi zicht op Brooklyn en Manhattan als je achterom kijkt. Het is een aardige wandeling en zeker in de hitte van vandaag. In Brooklyn aangekomen nemen we nog een flesje water en dan de metro terug naar Manhattan.
In Manhattan hadden we niet heel veel tijd meer omdat we toch op tijd weer in het hotel wilde zijn om ons nog even te douchen en om te kleden voor het avondeten. We hebben uiteraard wel nog tijd voor "The Museum of Sex". Dit was trouwens niet echt de moeite waard, maar voor Amerikaanse begrippen erg expliciet. Wel was het leuk om te zien hoe bepaalde dieren "het" doen. En waarin sommige dieren uit de toon hun dingen doen. Zoals een homofiele necrofiele eend. Of gangbangs van sommige dieren. Na hier een half uur te hebben rondgekeken zijn we naar een Irish Pub gegaan voor een biertje.
Om 18:45 nemen we dan de taxi richting restaurant waar we voortreffelijk te eten krijgen van een Zweedse Chefkok(kin). Ze verwerkt jeugdherinneringen van gerechten in haar huidige gerechten. Wat we onder andere kregen was Zweeds kaviaar, gerookt hooi, oester met elderflower en kalfslever met komkommer gelei. Voor het hele verhaal verwijs ik graag door naar de beschrijving van de avond bij Aquavit.
Na het eten terug naar het hotel en morgen de laatste New York.
We hebben bijna een kennedy-mars gewandeld in die 5 dagen en dan ook nog eens met slenteren, stilstaan, wachten, en hele blokken lopen in de stad. Dit merken we wel in de voetjes, dus die zijn ook wel toe aan wat rust en dat zullen we ze dan ook zeker gunnen in Las Vegas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten