Dag 3: San José - Tortuguero

Vanochtend zijn we al voor de wekker wakker, we hebben zin in een nieuwe dag. Om 5u30 zitten we in de lobby en hoopt Jaap dat de chauffeur wat later is, zodat hij Max kan zien starten. Helaas is onze chauffeur ruim op tijd. Dan in het busje maar de start luisteren, aangezien het lijkt dat we de enige passagiers zijn. Na een minuut of 5 stopt het busje en aangezien de chauffeur geen Engels spreekt en wij geen Spaans is het afwachten wat nu het idee is. We hebben wel het vermoeden dat er mensen bijkomen. Na een minuut of 10 wachten, komt er een ander busje en mogen we daar instappen. Hier hebben we een chauffeur en een Engels talige gids, John genaamd. Er zitten al 2 mensen in het busje, later blijkt dat zij uit Argentinië komen. We rijden nog een tijdje om nog 2 andere mensen op te pikken, in een hotel wat Mooi vakanties ook aanbood, wat meer in het centrum van de stad. Ook dit hotel ziet er mooi uit. Nu zijn we compleet en vertrekken we richting Tortuguero. 

John legt uit dat we na een 1,5 uur zullen stoppen voor het ontbijt. Ook vertelt hij wat over de dingen die we in San Jose tegen komen, zoals het eerste ziekenhuis en het stadion met daarbij een groot park. Het busje stopt niet, dus hebben we er ook geen foto’s van. John stelt voor dat we een voorstelrondje doen, aangezien we nog een aantal uur met elkaar opgescheept zitten. Hij begint en vertelt dat hij naast gids ook grafisch ontwerper is. Het stel dat als eerste in het busje zat komt uit Argentinië, maar woont sinds 1,5 jaar in Costa Rica. De mensen die er als laatste bijgekomen zijn komen uit Zwitserland en zijn voor het eerst in Costa Rica. Als laatste vertellen wij wat over onszelf. Na een tijdje komen we bij een tunnel aan, waar mensen stil staan om foto’s te maken. John legt uit dat dit de enige tunnel in Costa Rica is, vandaar dat iedereen er mee op de foto wil. Maar goed, de tunnel is ongeveer 600 meter lang, dus niet echt spannend voor ons en zeker niet voor de Zwitsers. 

We komen wel nog langs een punt waar 2 rivieren samen komen. De ene is, zoals jullie op de foto kunnen zien, erg modderig, de andere is juist heel helder van kleur. Omdat er niemand achter ons reed, konden we er even stoppen voor een paar foto’s.

We arriveren ongeveer 20 minuten eerder bij het restaurant om te ontbijten, dus we lopen voor op schema. Hier is een buffet en kun je eieren laten bakken. We gaan beiden voor wat toast met een omelet en Monique laat zich zelfs een 2e bakken, terwijl Jaap wat yoghurt weet te scoren, aangezien we cruesli hebben ontdekt. het smaakt ons prima.

Na een goed half uur rijden we verder. We moeten nog zo’n 1,5 uur met het busje en daarna nog een goed uur met de boot. John kan goed spotten, want na een tijdje ziet hij een luiaard in de boom hangen, op nog geen 2 meter van de weg af. De chauffeur rijdt achteruit en we stappen uit. We kunnen er erg dichtbij komen en mooie foto’s maken. Als iedereen de luiaard heeft bewonderd gaan we verder.

Ook zien we aardig wat bananenplantages en velden met papaya bomen of ananasstruiken. De bananenplantages zijn vaak wel het grootste. Hier hebben ze bij de meeste velden een systeem om de bananen makkelijker naar een centrale plek te krijgen. Allereerst gaan om alle trossen grote plastic zakken om de bananen te beschermen tegen weersomstandigheden en dieren die ze anders op willen eten. Daarna , als de bananen rijp zijn, hangen ze ze per 25 aan een soort rails (1 zo’n tros weegt 25 kg). Dan trekken ze deze met een touw om het middel naar de plek waar ze gesorteerd worden. Best een zwaar werkje dus. En de bananenbomen zijn met touwen aan elkaar vast gemaakt, omdat ze anders het gewicht van de trossen niet aan kunnen. 

Om na een tijdje hoog in de bomen een brulaap te vinden. Deze zat een stuk hoger, maar was leuk om te zien en vooral horen. John kon ‘m ook goed nadoen, grappig om te horen.

Na een 1,5 uur zijn we bij de plek waar de boten vertrekken. John checkt hoe laat we kunnen gaan, Monique gaat even naar het toilet om Jaap even later voor een tv scherm te zien staan. Nederland-Bulgarije is net begonnen, ze waren toen Jaap begon te kijken 20 seconden bezig. Helaas loopt ook hier alles voorspoedig en kunnen we meteen een soort riverboot op. Onze bagage hebben zij al geregeld, we hoeven hier alleen zelf op te stappen. We zitten wederom met z’n zessen in een boot, met nu Luis als gids.

Hij zal de komende dagen onze gids zijn. Terwijl we over de rivier varen, zien we een aantal grote, neon groene hagedissen. Erg leuk om te zien, maar ook hier kan er niet gestopt worden. Ook zien we een aantal ibissen. Halverwege worden ons de “belangrijke” regels van het hotel verteld en krijgen we vast de sleutel. We horen aan welke tours we gaan delen, beginnende met vanmiddag een tour naar Tortuguero stad. Morgen hebben we om 8u30 een wandeling en om 14u15 ook iets. We hebben deze belangrijke info niet goed opgeslagen. Maar goed, nadat alles verteld is, gaan we op volle kracht vooruit, wat voor de maag van Monique wel iets fijner is dan het dobberen. 

We komen aan bij een aanlegsteiger, waar iemand ons opwacht met een verfrissingsdoekje en een welkomstdrankje. Hierna moeten we even zeggen welke bagage van ons is, zodat de bagage bij de juiste kamers aankomt. Het is ongeveer 11u30, dus we besluiten om iets in het restaurant te gaan drinken, zodat we rond 12u00 kunnen starten met de lunch. In dit hotel is alles inbegrepen, op de drank na. Tussen de middag en ’s avonds kun je kiezen uit 3 gangen, hoewel deze wel wisselen ’s middags en ’s avonds. We willen graag de Ceviche, een plaatselijk gerecht met vis, maar helaas zit hier koriander doorheen, dus dat wordt hem niet. We kiezen voor een soort sushi, er zit geen vis is maar de “hart of palm” een deel van een palmboom. Dit smaakt ons aardig, hoewel we natuurlijk wel betere sushi hebben gegeten. Als hoofdgerecht neemt Jaap een soort kipsaté, maar dan zonder de satésaus en Monique neemt de vis van de dag. Dit smaakt ons prima. Na de lunch gaat Monique nog een half uur zwemmen en Jaap zit lekker te relaxen. Vanaf dat we hier trouwens zijn aangekomen is het veel en hard aan het regenen. Zoveel zelfs dat er getwijfeld wordt of de tour naar het stadje door zal gaan. Maar gelukkig gaat dit gewoon door.

De roverboot brengt ons om 15u00 naar Tortuguero, en Luis gaat mee. We lopen langs de school en gaan naar het strand waar de schildpadden hun eieren leggen. hier vertelt Luis iets over Tortuguero, in 1990 woonden er maar 150 mensen hier en leefden ze van schildpaddenjacht en de houtindustrie. Nu wonen er 2100 mensen en leeft 99% van het toerisme. Ze waren ook erg tegen de komst van het Nationale Park Tortuguero, maar het heeft ze inmiddels ook veel gebracht, namelijk riool, drinkwater en elektriciteit. Luis kan er mooi over vertellen. Het begint ineens heel hard te regenen, dus we gaan even schuilen. Gelukkig is het ook na een minuut of 10 weer droog. We lopen door de hoofdstraat van Tortuguero, waar we langs allerlei winkels en barretjes komen. We zien ook wat krabben lopen in een soort goot en zien nog 2 apen in een boom. Al met al tot nu toe al aardig wat dieren gespot.

We gaan in een lokaal “kroegje/ eettentje” zitten. Nou ja, erin: het is gewoon buiten en boven ons hangen wat golfplaten zodat het er droog blijft. Ervoor staat een man kip-spiezen te bakken, die ze verkopen. Het ruikt er lekker door de barbecue en de muziek staat hard aan. Een leuk plekje om even een biertje te doen, maar helaas zit onze vrije tijd er hier op en gaan we met het bootje terug naar het hotel.

Hier nemen we nog een verfrissende duik in het zwembad, alvorens we aan tafel gaan. We moeten bijtijds eten, want het is de bedoeling dat we om 19u45 klaarstaan voor de schildpaddentoer. We hopen vanavond schildpadden te zien die eieren leggen. Het voorgerecht wat we vandaag hebben is niet echt bijzonder, het hoofdgerecht smaakt prima, net als het nagerecht. We zijn mooi op tijd klaar, dus Jaap trekt nog even zijn wandelschoenen aan en ruimt de telefoons op. Er mogen namelijk absoluut geen foto’s gemaakt worden van de schildpadden. En om te voorkomen dat ze onze telefoon in beslag zouden nemen, nemen we deze gewoon niet mee. Er gaan nog een aantal andere mensen mee, 2 Spaans sprekende dames, een stel uit Frankrijk en nog een man. En Luis is wederom onze gids. We hebben schijnbaar geluk, want we mogen naar Pier 1. En dat is maar 2 minuten varen. Het hele strand is opgedeeld in secties en er worden per pier een maximaal aantal mensen gestuurd. Als het erg druk is, worden er ook 2 tours georganiseerd, 1 om 20u00 en 1 om 22u00.

Luis legt uit dat het sinds een jaar of 15 anders gaat dan vroeger. Vroeger ging iedereen het strand op en was iedereen zelf de schildpadden aan het zoeken. Nu zijn er een aantal spotters, die met walkie talkies in verbinding met elkaar staan en de tourgidsen kunnen vertellen waar er een schildpad een kuil aan het maken is, om de eieren in te leggen. We hebben geluk, vlakbij waar we staan is een schildpad bezig om een nest te maken. Als we later wat meer informatie krijgen, horen we dat de schildpad een achterpoot mist, wat redelijk noodzakelijk is voor het leggen van de eieren. Maar we zien nog een schildpad het land op gaan. Helaas wordt deze achterdochtig en gaat in een sneltreinvaart weer de zee in. We proberen er nog een glimp van op te vangen, maar dit lukt niet echt. Even later komt er weer een schildpad het strand op. Deze lijkt ook echt een kuil te gaan maken, maar bedenkt zich ook nog en wil terug de zee in. Dit duurt alleen wat langer, dus kunnen we deze schildpad wat beter bekijken terwijl ze terug de zee in gaat. Waarschijnlijk gaat ze het later op de avond ergens anders proberen met meer geluk. 

We horen dat zo’n 100 meter verder een andere schildpad bezig is om op land te komen. We moeten allemaal stil doen en lopen die kant op. Dit gaat niet over het strand, maar over een pararel pad wat er gemaakt is, om de schildpadden wat minder te storen. Terwijl we een klein half uur moeten wachten, gaan we er maar bij zitten op het strand. Ondertussen zien we her en der nog wat schildpadden het strand op komen, maar allemaal draaien ze vrij snel weer om. Als het voor “onze”  schildpad tijd is om de eieren te leggen, mogen we om en om in de groepjes hoe we er gekomen zijn, kijken hoe dit in zijn werk gaat. De gidsen hebben allemaal een rode lamp bij zich, omdat de schildpad teveel last heeft van wit licht. En tijdens het leggen van de eieren is de schildpad in een soort trans en zal ze niet snel meer weglopen. Het is erg mooi om te zien hoe het in zijn werk gaat en er steeds meer eieren in de kuil erbij komen. En als ze alle ongeveer 110 eieren heeft gelegd, gaat ze het erna bedekken met zand. Eerst doet ze dit met de achterpoten en later gaat ze ook met haar voorpoten er zand bijgooien. Dit is ons moment om te gaan en schildpad alleen te laten. Met het bootje gaan we terug naar het hotel en gaan we naar onze kamermer. Alles ziet er namelijk al erg donker uit. Gelukkig zijn we ook wel een beetje moe, dus dat scheelt.

@Karen: leuk dat jullie weer meelezen :). En zoals je waarschijnlijk wel merkt, genieten we volop! 

@Ad & Hennie: Leuk dat jullie ons weer volgen en bij dag 2 zit nu ook geschreven tekst. Foto’s blijven af en toe lastig om erop te zitten, aangezien de WiFi niet altijd even goed is. En zoals jullie vandaag hebben kunnen lezen hebben wij de eerste minuten van de wedstrijd ook gezien, maar toen gebeurde er nog maar weinig.

@Theo & Ria: Gezellig dat jullie ons weer volgen :).