Dag 21: Ho Chi Minh

Het was gisteravond nog gelukt om een citytour te boeken bij Hotpot Saigon, dus zat onze gids Thu vanochtend netjes om 9u00 op ons te wachten in de lobby van ons hotel. Hotpot is een gratis tour, waarbij je door een student(e) wordt rondgeleid door de stad. Als toerist heb je het voordeel dat zij de leuke dingen weten om heen te gaan en zij kunnen hunnen Engels bijspijkeren en hebben een gratis lunch. Thu is tot nu toe de beste Engelssprekende sprekende gids die we gehad hebben.
-
We gingen met de bus naar de andere kant van Saigon, Chinatown, waar we over een Chinese markt hebben gelopen. Deze markt verkocht trouwens alleen grootverpakkingen. De bus kost trouwens nog geen €0,20 per ritje en deze heeft airconditioning. Ergens tijdens het lopen stootte Monique haar kleine teen aan de band van een scooter, wat ze behoorlijk goed voelde. Maar goed, we waren op excursie, dus lekker door gelopen.

Daarna door naar een Chinese tempel. Hier wat uitleg gekregen over hoe je een tempel moet betreden, wie er vereerd worden en wat er allemaal te zien is. Het was een mooie tempel om te zien.

Het was tijd om weer de bus te pakken richting het 1e district. We zijn nog even over een lokaal marktje gelopen, waar iedereen ons meteen weer hun mooie waar aanbood. We hebben hier wederom geen gebruik van gemaakt. Op naar een eettentje, want we begonnen toch wel trek en zeker dorst te krijgen. Vandaag was een warme, bewolkte en zeer plakkerige dag, met af en toe een paar druppels.
-
In het restaurant heeft Thu eten besteld, zodat we konden delen. We hebben zelf loempia's in elkaar gedraaid met erg dun deeg en een soort kroepoek gehad, wat we ook konden beleggen met rauwe groenten en reepjes varkensvlees. Dit smaakte erg goed. Ook had ze een soort van toetje besteld, maar dat smaakte erg naar zetmeel. Maar 2 van de 3 gerechten konden ons goed bekoren en weer vol gegeten konden we verder op pad.
-
Op naar Reunification Palace, waar een conventie over energie aan de gang was. Hierdoor was de begane grond omgetoverd en was er weinig van de mooie zalen te herkennen. Gelukkig konden we wel nog andere verdiepingen bekijken. Het zag er erg chique uit en was leuk om met gids doorheen te lopen.

We wilden ook nog graag naar het War Remnants Museum. Thu heeft ons daar afgezet en ons zelf de tijd gegeven om rond te lopen. Terwijl we er rondliepen en alle teksten en foto's bekeken (die tijdens de oorlog gemaakt zijn), werden we er verdrietig van. Dit museum heeft een grote impact op ons gehad en we kwamen ook weer bedeesd naar buiten.

Inmiddels begon de teen van Monique wat dikker en blauwer te worden, dus toch maar een taxi naar het hotel gepakt. Daar hebben we afscheid van Thu genomen en gevraagd waar een huisarts/ ziekenhuis zat.

Toch maar even hier een arts naar de teen laten kijken, voordat we straks in de Mekong Delta zitten. Wederom een taxi genomen, nadat we de verzekering hadden gebeld met de vraag hoe het met de vergoeding zat.
-
Bij de Family Medical Practice aangekomen moest er een formulier ingevuld worden met de basisgegevens. Jaap heeft het formulier ingeleverd, maar er moest toch echt wel een contactpersoon voor in noodgevallen opgeschreven worden. Daarna kwamen er nog wat vragen over wat er precies stond. Maar we mochten naar boven. Een vriendelijke zuster heeft bloeddruk, temperatuur en hartslag gemeten. Geen idee waarom dit noodzakelijk was, maar als toerist wil je natuurlijk wel waar voor je consult van $59,- ;)
Daarna was het de beurt van de dokter om te kijken/ voelen. Na de teen in verschillende standen te hebben gebogen was zijn oordeel: waarschijnlijk niet gebroken, maar gekneusd. Kan een week pijn geven, daarna kan het nog 5 weken vervelend aanvoelen. En met een zalfje zijn we weer weg gestuurd.
-
Nu hadden we toch wel een biertje verdiend. Gelukkig zat er vlakbij een buiten terras. We zaten nog geen 5 minuten en de regen kwam met bakken uit de hemel vallen. We hebben hier heerlijk geborreld met wat hapjes op Ria's verjaardag. Daarna wederom met een taxi naar het hotel. De chauffeur zei lachend dat hij ons wel wilde brengen voor $5,-. Wij zeiden lachend dat hij de meter aan mocht zetten, waarop hij nog harder begon te lachen, maar wel de meter aanzette. Uiteindelijk hebben we €1,- betaald voor de rit.
-
In het hotel nog even lekker gemasseerd en een manicure voor Monique erbij gehad (want ze mochten nu natuurlijk niet aan tenen/ voeten komen) en nu heerlijk relaxt de blog aan het schrijven. Morgen weer verder op de pad, de Mekong Delta in. We hebben er weer zin in! Tot morgen.
-
@ Ad & Henny: fijn om te lezen dat Ad nog even de puntjes op de i wil zetten met betrekking tot de sandalen. Hoe was de wedstrijd en het bridgen?
-
@ Theo & Ria: Monique was ook erg blij eindelijk een kaarsje te kunnen branden. En ja: we denken dat de brutaalste en de grootste voorrang hebben, maar het is af en toe lastig. Volgens onze gids waren wij een van de weinigen die het verkeer niet eng, maar juist leuk vonden. Enne: nog een fijne verjaardag he?! :)

Location:Ho Chi Minh