Dag 3: Chicago

Vanochtend zijn we allebei weer erg vroeg wakker, maar we blijven nog even lekker liggen. Rond een uur of negen gaan we op pad, we hebben allebei het gevoel dat we genoeg van het centrum van Chicago hebben gezien, dus beginnen we vandaag vast met een kleine roadtrip om alvast het gevoel te krijgen. Onderweg eten we bij een klein diner, waar we in eerste instantie alleen zitten, maar een lekkere omelet en crêpes met banaan krijgen. We rijden in ongeveer 1,5 uur naar een Japanse Botanische Tuin. Deze is erg mooi en ruikt over het algemeen erg lekker, maar is helaas niet zo heel groot. Ook zijn er veel paden waar we niet op mogen lopen, hoewel die er vaak het leukste uitzien. We lopen een uurtje rond en gaan dan door naar Lake Geneva. Onderweg doen we nog wat boodschappen voor onze roadtrip.

Als we hier aankomen, is het erg bewolkt en we hebben wel weer trek. We vinden een aardige diner, waar we wederom iets te eten delen. Aangezien de voet van Monique vandaag niet meewerkt, is het hier alleen een kleine stop om wat te eten.

We rijden door naar een outlet. Hier zijn weinig winkels van onze gading, maar Monique vindt er een leuk petje. En dan is het alweer bijna 18u30 en tijd om terug naar Chicago te rijden, zodat we daar nog iets kleins kunnen eten en wat biertjes kunnen drinken. We parkeren de auto bij het hotel en lopen naar een bar die open zou moeten zijn. Helaas is dat niet zo en lopen we een klein stukje verder. Maar dan komen we bij een Sportsbar uit, waar erg veel televisies hangen. Ze hebben Booths, een tafel met 2 banken aan de lage zijdes, waarbij in elke Booth 3 televisies hangen, 1 boven elke bank en 1 boven de tafel. Zo hebben we het nog nooit gezien. Maar de sfeer is goed, het bier smaakt goed en ze hebben lekkere chicken wings.

Wat ons vandaag opviel was:

- De wegen in Amerika zijn echt niet overal even goed. Het doet ons regelmatig met weemoed denken aan België;

- Sommige Amerikanen rijden als cowboys, dus het is zeker op de snelwegen goed opletten wie waar rijdt, want ze vliegen van de ene naar de andere baan als ze denken dat het wat tijdswinst geeft;

-  Op doorgaande wegen lijken random stopborden te staan, waarbij iedereen op dat kruispunt moet stoppen en degene die het eerst helemaal stil stond, mag als eerste rijden. Vooral als je 90 km per uur mag, kan dat erg vervelend zijn.

Maar het leven hier bevalt ons weer prima en we zijn erg benieuwd wat Route 66 ons gaat brengen vanaf morgen.

@C&A: wat leuk dat jullie ons weer volgen! Hoe is het met jullie? Dikke knuffel