Dag 7: Sarapiqui - Bajos del Toro

Jaap vond het zo leuk, dat hij er vandaag weer een filpmje heeft gemaakt. 

En verder hebben we nog een kleine aanvulling op gisteren: we hebben nog een lekkere pizza gegeten in de pizzeria van het hotel. Terwijl we daar zaten, kwam Gus ons vertellen dat er een Red Eyed Tree Frog (de meest bekende kikker van Costa Rica denk ik) op een blad vlakbij zit. Helaas is het erg donker en krijgen we deze slecht op de foto, maar we hebben hem wel maar mooi gezien. Het valt op dat de kikkers die we tot nu toe gezien hebben erg klein zijn, het is dat ze van die felle kleuren hebben en redelijk wat heen en weer springen dat we ze zien. Het blijven leuke beestjes om te zien.

Vanochtend zijn we weer voor ons doen voor dag en dauw wakker en om 7u30 zitten we aan het ontbijt. Het is nu in een buffetvorm, omdat er meer mensen zijn dan gisteren. Maar er liggen omeletjes en gebakken eieren klaar en de fruit keuze is nu ook groter. We zijn nog even aan het dubben wat we zullen gaan doen, we kunnen hier nog zelf een wandeling van een kilometer of 4 maken, of we rijden meteen door naar Bajos del Toro. Alleen zal deze reis maar een goed uur duren en zijn we dus al erg vroeg over. En voor zover we weten is er onderweg niet echt iets om te doen. We kiezen er toch voor om de wandeling om te maken, we zijn natuurlijk niet voor niets hier. 

We trekken onze wandelschoenen en lange broek aan en smeren de rest van onze onbedekte huid in met DEET, we hebben inmiddels beiden wel al genoeg muggenbulten ondanks dat we ons best goed insmeren. Bepakt met de camera, Go-Pro en een flesje water vertrekken we. Nog voordat we bij het pad aan de overkant van de weg zijn, zweten we al erg. De luchtvochtigheid is nog steeds erg hoog en de temperatuur ook. Het eerste stukje van het pad is overdekt. Aan de zijkanten hangen wat spinnenwebben, waarin volgens Monique grote spinnen zitten, hier is ze nog steeds niet aan gewend. Maar Jaap offert zich op en loopt voorop, met de Go-Pro met de selfie stick voor hem uit, zodat deze als eerste in spinnenwebben terecht komt en Monique dan snel dekking kan zoeken. Toch blijkt dat we zelf maar weinig dieren spotten. We zien wat kikkertjes, vlinders en hagedisjes, maar dan vooral als ze bewegen als wij voorbijkomen.

Toch is het een erg mooie wandeling, die soms wat klimmend en soms wat dalend is. We zien onderweg ook mooie bloemsoorten, die natuurlijk ook op de foto gaan. Vooral het middelste stuk is erg rustig, aangezien we dan de geluiden van de weg niet horen en alleen de geluiden van de dieren om ons heen. Als we over de helft van de wandeling zijn, hangt de Go-Pro in een groot spinnenweb, waarin een zeer grote spin zijn huisje heeft. Hier moeten we onderdoor, wat Monique toch wel erg eng vindt. Gelukkig houdt Jaap de spin in de gaten als Monique er, zich zo laag mogelijk makend, er onderdoor rent. Ze gaat zo snel, dat ze zelfs haar zonnebril verliest, die Jaap erg lief voor haar opraapt. Hierna zien we opeens veel meer spinnen, maar niet meer zo eng als degene waar we onderdoor moesten. Na een goed uur zit de wandeling erop en zijn we drijfnat.

Alles plakt en we besluiten nog even afkoeling in het zwembad te zoeken, voor Jaap is dat in de jacuzzi, voor Monique is dat baantjes trekken. Na een half uurtje zijn we weer voldoende afgekoeld en gaan we op onze kamer douchen en de koffer inpakken. We bedenken dat we een volgende keer met deze warmte op een kamer zonder airco de volgorde beter kunnen omdraaien, want we beginnen alweer aardig te zweten.

We lopen naar de receptie waar we uit checken en laden alle bagage weer in de auto. Op naar de volgende. bestemming, waar we beiden weer zin in hebben. We stellen de TomTom in en voor de zekerheid ook maar de navigatie op de telefoon en we gaan op pad. We zouden er een uur en tien minuten over moeten doen, dus we zullen er na de middag aankomen. We besluiten dat we onderweg wel een hapje gaan eten. Het is een mooie route, met het eerste stuk een goede weg waar we over het algemeen lekker door kunnen rijden. Het lastige aan het rijden hier is dat je niet altijd door hebt hoe hard je mag, of je binnen of buiten de bebouwde kom rijdt en wie er voorrang heeft. Maar gelukkig rijden ze wel rechts en rijden we sowieso rustig aan, want we hebben vakantie. We komen langs een eettentje wat langs de weg ligt, waar meerdere mensen zitten. Hier stoppen we. Het meisje wat ons komt bedienen spreekt een beetje Engels en legt ons uit dat we salade, met rijst, bonen en nog 2 dingen kunnen bestellen en we kunnen kiezen of we er rundvlees, varkensvlees, kippenvlees of vis bij willen. We kiezen beiden voor rundvlees en na een minuut of 15 krijgen we een bord met eten en bestek erbij. Het smaakt ons goed, ondanks dat er wel wat koriander inzit. Alleen de bonen blijven niet echt onze favoriet, maar er zit ook een soort aardappelsalade en gewone salade bij, en op het vlees liggen erg veel gebakken uien, dus dan is het altijd al goed. 

Na deze stop rijden we verder en wordt de weg wat minder goed. Nu is het erg fijn dat we een 4x4 hebben, zodat we de oneffenheden in de weg minder voelen. We stoppen onderweg regelmatig voor foto's. Het voordeel van onze TomTom hier is trouwens wel dat 'ie waarschuwt voor drempels, schoolzones (waar je maar 25 km per uur mag), drempels en 'gevaarlijke' bruggen (die erg smal zijn waar je geen auto kunt passeren). Als er auto's achter ons zitten, laat Monique ze waar het kan passeren, zodat wij rustig verder kunnen rijden zonder dat er mensen bumperkleven. 

Een kilometer voor de Lodge is een poort. De meneer die deze bewaakt komt naar ons toelopen om te vragen wat we komen doen. Als we zeggen dat we gereserveerd hebben, vraagt hij onder welke naam. Als we 'van Oostaijen' zeggen, begint hij de glimlachen en herkent de naam. We mogen doorrijden. Bij de Lodge zelf aangekomen, mogen we de auto voor de deur neerzetten. Een man verwelkomt ons en zegt dat de bagage naar de kamer gebracht zal worden en dat de auto voor ons geparkeerd wordt. We nemen zelf de rugzak mee en krijgen een warm doekje aangeboden om ons op te kunnen frissen. Hierna worden we meegenomen naar binnen, waar we een welkomstdrankje van ananas en munt krijgen, wat erg lekker is. We vullen de benodigde papieren in en als we ons drankje op hebben, worden we naar ons huisje gebracht. 

Als eerste zien we de veranda met 2 schommelstoelen, die er erg comfortabel uitzien. Binnen zien we een groot bed en 2 grote hang banken, ook dit ziet er prima uit. De badkamer is ruim en vanuit de badkamer kom je buiten in je eigen privé jacuzzi. Wat een luxe en wat ziet het er mooi uit. We beginnen met een biertje in de schommelstoel op onze veranda. Al snel komt er een kolibrie voorbij vliegen, maar deze is natuurlijk te snel weg om een foto of filmpje van te maken. Even later lukt het om een filmpje te maken van de kolibrie, maar het blijft een lastig beestje om er goed op te krijgen, aangezien ze altijd met hun vleugels fladderen. 

Na ons biertje besluiten we om naar de 3 watervallen die hier op het terrein zitten te lopen, het zou een kilometer of 4 heen en terug zijn. We halen bij de receptie een kaart hoe we moeten lopen en gaan op pad in onze korte broek. Na een minuut of 10 bedenken we dat we ons niet hebben ingesmeerd met DEET en dat de muggen nu wel erg actief zullen gaan worden. Maar we besluiten dat we het gaan proberen. Ook dit is een mooie route om te lopen, af en toe kunnen we stukken langs de rivier lopen en soms is de weg wat breder. Na een half uur lopen houden we het voor gezien, we worden lek gestoken door de muggen. We lopen terug richting de Lodge en maken onderweg nog wat foto's en filmpjes, want Jaap is nu helemaal into het regisseur zijn. Maar eerst is het tijd om even lekker bij te komen in een heerlijk warme jacuzzi onder het genot van een ijskoud biertje. 

Aansluitend gaan we naar de lobby/ het restaurant. Ook hier staan lekkere banken en hebben ze al bij de eettafels een haardvuur aangemaakt. We zijn vandaag met nog 2 andere mensen in de Lodge, dus het is hier aardig rustig. Maar ze hebben 2 tafels bij een haard gezet, dus dat zal straks gezellig zitten zijn. Wij gaan bij een andere haard zitten, die dan nog niet aan is. Maar nadat de Mojito's gemaakt zijn, wordt natuurlijk dit vuurtje ook aan gemaakt. Het is hier dan ook een stuk kouder dan op de andere locaties, rond 18u30 is het 18 graden buiten. We vinden het niet zo verkeerd, want nu kan voor de sfeer en warmte de haard aangestoken worden. Terwijl ik de blog type, is Jaap druk bezig om van vandaag weer een zelfgemaakt filmpje te maken. Hij heeft zijn hobby gevonden en we vinden beiden dat het er leuk uitziet. Straks gaan we hier een hapje eten, maar voor nu zitten we nog prima hier bij de haard.

@ Theo & Ria: fijn dat jullie hebben genoten van ons verhaal en de foto's gisteren. Het blijft echt een bijzonder land om te zien. De mensen zijn vriendelijk en gastvrij en de natuur is geweldig. En het zweten zul je vast blijven zien, ik ben bang dat we straks wel weer op warmere plekken met een hoger zweetgehalte komen. 

@ Ad & Hennie: tot nu toe is inderdaad alles prima! We vermaken ons goed en hebben (tot nu toe) steeds mooiere onderkomens.