Vanochtend lekker uitgeslapen tot 8u45. Rond 10u00 waren we op pad. Het zag er buiten grauw en donker uit, maar dat was gisterochtend ook zo. We hadden alle hoop dat het bij zou trekken en we een zonnige middag zouden krijgen. We zijn naar het noordwesten van het park gereden, Mammoth genaamd. Onderweg regende het regelmatig en het zonnetje liet zich weinig zien. We hebben, met de auto, een sightseeing rondje gereden. Ook hier lagen wat geisers, maar die vonden we niet zo mooi. Het rondje zelf was wel erg mooi om te rijden, alleen jammer dat het regende.
Vandaar dat we het park uit zijn gereden, zodat we de staat Montana ook bezocht zouden hebben. Aangezien je dit al doet als je nagenoeg het park uitrijdt, wilden we kijken of het kleine dorpje wat daar lag internet had. Dan konden we namelijk onze blog updaten. We hadden geluk, een koffietentje daar, had wifi. We hebben er wat te drinken bijgenomen en zijn de blog gaan uploaden. Ook hebben we de pappa's en de mamma's nog even gebeld. Het was leuk om jullie weer even te spreken.
Daarna weer het park ingegaan. We hebben bij een ranger informatie proberen in te winnen, maar dat ging vandaag niet zo gemakkelijk. Er zit behoorlijk wat verschil per ranger in wat ze vertellen over de highlights van het park. Toen we eergisteren aankwamen, hadden we een erg behulpzame en spraakzame ranger, die met drie kleuren aangaf waar de meeste dieren gespot werden en waar de mooie watervallen en geisers waren. De kaart kregen we mee en zo konden we onderweg zien wat de moeite waard was. Maar goed, uit de ranger van vandaag moesten we bijna alle woorden trekken, tenzij we een boek kochten waarin uitgelegd werd wat de hoogtepunten waren. En dat hebben we natuurlijk niet gedaan.
We hebben een hapje gegeten en zijn doorgereden naar, wat we dachten, de noordoost-uitgang was. Onderweg kwamen we een watervalletje tegen en we dachten dat dit de waterval was die we op de andere route tegen zouden komen. Pas na een kwartier rijden kwamen we erachter dat we de verkeerde kant op aan het rijden waren. We zijn omgekeerd en waren aan het bakkeleien wie zijn schuld het was: Die van de bestuurder, of van de navigator. Tot overmaat van ramp ging het voor ons ook nog eens stapvoets rijden. Maar we zagen bijna meteen waarom dit was: Er liep een aantal bizons, met een kalf, op de weg. En ze konden nergens heen, aangezien er aan de ene kant een afgrond was en aan de andere kant een helling. Ze moesten dus op de weg blijven lopen. Het was een mooi gezicht om te zien, en ze hebben een kilometer of 5 (met voor ons nog een aantal andere auto's) op de weg gelopen waar wij reden. Dus vonden we het niet meer zo erg dat we verkeerd waren gereden.
Nog geen 100 meter verder, nadat de bizons van de weg af zijn gegaan, zagen we een ranger en een opstopping van geparkeerde auto's. Wat bleek: ongeveer 100 meter lager bij een aantal bomen, lag een zwarte beer. Monique is meteen uitgestapt om foto's te maken, Jaap heeft de auto een stukje verder geparkeerd en is terug komen lopen met de verrekijker. Erg tof om "onze" 2e zwarte beer in 2 dagen tijd te zien. Hoewel ze iets verder weg lag, konden er genoeg foto's van genomen worden. Daarna zijn we weer doorgereden, op zoek naar de goede weg. Na een behoorlijk stuk rijden, hebben we die weg dan toch gevonden.
Jaap is echt een super dierenspotter. We hebben een Pronghorn (een Amerikaanse antilope met scherpe hoorns) gezien, maar dan veel mooier en aparter. We zijn meteen gestopt en hebben de verrekijker en camera gepakt. Natuurlijk zijn ook hier foto's van gemaakt, alleen is het dier niet van heel dichtbij te zien. Maar gelukkig kun je op elke foto klikken, om deze groter te zien.
Uiteindelijk zijn we bij een vallei uitgekomen, die erg mooi was om te zien. Wederom jammer van de regen, maar het uitzicht van de duizenden bizons met kalveren (en nee, dat is echt niet overdreven) maakte alles goed. We zijn de hele vallei doorgereden, om ons daarna weer om te keren en de vallei van de andere kant te zien. Nu liepen er redelijk wat bizons (tientallen) over en vlakbij de weg. Als we wilden hadden we ze kunnen aanraken vanuit de auto, maar Jaap durfde niet. Op onderstaande foto zijn alle kleine zwarte puntjes bizons.
Nadat we de vallei hadden gepasseerd, kwamen we wederom rangers tegen. We hebben navraag gedaan en er liep, erg dicht bij de weg, een zwarte beer. Deze hebben we wel vanuit de auto gezien, maar er was geen stopplek in de buurt, dus we zijn niet uitgestapt. We hebben onze weg vervolgd, aangezien het ook alweer 18u00 was geweest. We zijn door de bergen terug naar onze Lodge gereden. Onderweg zagen we veel sneeuw aan beide kanten van de weg. Op een gegeven moment zaten we zo hoog, en werd het zo fris (1,5 graad), dat de regen natte sneeuw werd. Terwijl we door de sneeuw reden, heeft Jaap nog een wolf/ coyote gezien. We konden ons niet zo snel omdraaien met de auto, en de wolf wandelde ook alweer verder, dus helaas heeft Monique deze niet gezien.
Terug in de Lodge een hapje gaan eten. Het was spitsuur, dus we moesten een half uur wachten op een tafeltje. Gelukkig was er in de lounge nog een plekje vrij, dus konden we onder het genot van een biertje ons bezoek aan Yellowstone evalueren. We vinden het een mooi park, alles is goed gefaciliteerd, men laat de natuur zijn gang gaan, maar als er gevaar dreigt doordat een wild dier dichtbij de mensen komt, is er meteen een Ranger paraat.
Location:Yellowstone
Geen opmerkingen:
Een reactie posten