Dag 16: Plettenberg Bay - Mossel Bay

Robberg

Vanochtend zijn we eerder dan gedacht wakker en zitten voor 8u00 al aan het ontbijt. Het is was bewolkt, maar nog steeds lekker qua temperatuur (begin 20 graden). We willen eigenlijk nog wel een wandeling in de buurt maken, voordat we door gaan naar Mossel Bay. De eigenaresse van ons hotel beveelt Robberg Nature Reserve aan, hier is een mooie wandeling van ongeveer 1,5 tot 2 uur. Je kunt ook de “ouwelullen” wandeling van een half uur doen, maar zij geeft aan dat de wandeling van 1,5 tot 2 uur goed te doen is. Monique vraagt nog of de wandeling zwaarder is dan de wandeling van gisteren, maar dat denkt ze niet. We pakken onze koffers, rekenen af en gaan op pad. Na een half uurtje zijn we op de plaats van bestemming, Robberg, en betalen we netjes de entree om het park in te mogen. Als we de auto op de parkeerplaats zetten, valt het ons op dat het wel wat drukker is dan de plek van gisteren. Maar we kunnen nog makkelijk een plekje vinden en we nemen wat water en een mueslireep mee voor onderweg. Het is nog steeds bewolkt en we denken dat het makkelijker loopt dan gisteren in de zon.

We beginnen onze wandeling op een mooie plek. We lopen langs de oceaan af, maar dan wel een stuk hoger. Het enige nadeel zijn de vele mieren die ook op je benen gaan lopen. Maar gelukkig raken we die na een tijdje kwijt. Er zijn een viertal stellen die we het eerste stuk veel tegenkomen bij de verschillende uitkijkpunten. Bij een van de uitkijkpunten zien we zeehonden in de zee en op een stuk rots bij de zee. Helaas ver weg, maar we kunnen ze goed horen. Het pad is vooral omhoog klimmend, wat Monique niet altijd even goed kan waarderen. Gelukkig hebben we wel elke keer goede uitzichten, dus het is ook fijn om hier regelmatig van te genieten.

Als we een heel stuk de berg op zijn, lopen we op mul zand. Toch knap dat dit zandstrand op een natuurlijke manier zo hoog is gekomen. En we zien onderweg regelmatig grote sprinkhanen en soms heeft een grote sprinkhaan een kleine op de rug. Best grappig om te zien, vervelend als ze opeens gaan springen als je het niet verwacht. We lopen nog een stuk over het strand en daarna wordt het spannender, want dan moeten we over rotsen en een smal pad lopen. En met onze sneakers glijden we nog wel eens uit, maar gelukkig komen we elke keer met de schrik vrij. Het laatste stuk terug valt alleen nog een beetje tegen, vooral voor Monique. Jaap noemt het vals plat, maar het is gewoon klimmen. Maar gelukkig doemt daar na een tijdje de parkeerplaats op en zijn we na een 4,5 kilometer en ruim 1,5 uur onderweg te zijn geweest weer bij ons beginpunt. We hebben beiden wel trek gekregen en en rijden naar Plettenberg om wat te lunchen.

Het is nog een uitdaging om te parkeren, maar na een paar keer rondjes te hebben gereden winden we een plekje. We zien een eettentje waar wat meer mensen zitten en gaan hier zitten. Jaap bestelt zich een mosselpan, en Monique gaat voor een echte Duitse curryworst met friet. Beiden smaken ons prima en met een gevulde maag gaan we op pad naar Mossel Bay. Volgens de navigatie komen we rond 15u30 aan, maar wij denken dat we het wel sneller kunnen. Het regent onderweg met momenten en niet iedereen rijdt even lekker door. Maar iets voor 15u00 bereiken we Mossel Bay. Helaas moeten we nog een aantal kilometer dirtroad rijden. Als we bij een poort komen, mogen we ons hier aanmelden en dan nog een aantal kilometer dirtroad rijden. We komen bij een 2e poort waar we ons melden en we mogen wederom doorrijden. Nog een kleine 4 kilometer dirtroad en we zijn er. We worden ontvangen en mogen de auto neerzetten. We vullen nogmaals een formulier in en dan is het ook al 15u30. Dus zat de navigatie er helemaal niet ver naast.

We krijgen uitleg over de lodge, terwijl we naar onze rondavel lopen. Onze rondaval is de laatste van de rij (dus het is elke keer een best stuk lopen) Onze eerste gamedrive zal om 16u30 zijn en we kunnen om 16u00 nog thee komen drinken. Dit geeft Monique nog tijd om even te douchen, voordat de koffers komen. Nu is ze allang klaar met douchen voordat de koffers er zijn en zijn we om 16u15 weer vooraan bij de receptie. Nog even de telefoon uit de auto halen en we zijn er klaar voor. Helaas begint het te regenen voordat we gaan en hebben onze trucks geen ramen en geen dak. We krijgen poncho’s om aan te doen, we denken dat deze waterdicht zouden moeten zijn. Maar we gaan op pad, met 8 andere mensen, waarvan 5 Nederlanders en 3 Engelsen. En we hebben deze keer een vrouwelijke ranger, die aangeeft dat ze haar best gaat doen om ons toch een leuke drive te geven, ondanks het weer. We beginnen met gnoe’s (of wildebeesten) en impala’s. Altijd leuk om te zien, maar niet heel spannend. Misschien wel voor de overige mensen in de truck, aangezien het voor hen allemaal de eerste safari is. Maar we gaan door en komen vrij snel daarna uit bij 2 leeuwenwelpen van 3 maanden uit. Een andere ranger heeft ze gespot en aangezien ze denken dat het alleen de welpen zonder moeder zijn, mag er maar 1 truck tegelijk bij. Dus wachten we even geduldig tot zij uitgekeken zijn en dan mogen wij er heen. Het is erg leuk om te zien en het blijkt dat de moeder er wel bij is, ze is alleen wat meer verstopt achter struiken. We blijven hier echt een hele tijd bij kijken en zien hoe de welpjes met elkaar en moeder stoeien. Maar na een tijd nemen we afscheid van de leeuwen en gaan we verder met onze gamedrive. Maar het begin was al super.

We rijden verder en we zien in de verte een olifant staan. We rijden er wat dichter naartoe en er blijken er nog 4 bij te staan. Het blijven leuke beesten om te zien, maar iets minder leuk in de regen. Ook hier blijven we een hele tijd bij staan en krijgen we uitleg over de olifant. Als we door gaan komen we vrij snel erna neushoorns tegen. We denken in eerste instantie 2 te zien, maar als we dichterbij komen blijken het er 4 te zijn. Er rijden dag en nacht mensen rond die moeten voorkomen dat jagers/stropers de hoorns van de neushoorns afzagen. En tot nu toe is het nog geen jager gelukt om dit bij Gondwana te doen. Maar er gaat wel veel energie en mankracht inzitten om te voorkomen dat de neushoorn uitsterft. Ook hier krijgen we weer veel informatie over de neushoorn van onze ranger.

We vervolgen onze weg en komen nog zebra’s, gnoe’s en heel veel impala’s tegen. Na een kleine 2 uur rijden wordt de vraag gesteld of we door willen rijden, of graag terug willen naar de lodge. We zijn unaniem, iedereen wil terug. Ondanks de poncho is Monique toch aardig nat gewonden en ze heeft het koud. Jaap zat mooi in het midden en zat daar wel prima. Terug bij de lodge staan ze klaar met lekkere warme handdoekjes om gezicht en handen mee schoon/ droog te maken. Ook hebben ze gewone handdoeken klaar liggen, maar wij lopen even naar onze kamer om daar wat droge kleren aan te trekken. Dan lopen we terug naar het restaurant. Jaap gaat nog even vragen of ze haardhout in onze randaval kunnen leggen, we hebben namelijk een haard op onze kamer staan. Monique zoekt vast een tafeltje uit en we zitten heerlijk in de hoek bij een gashaard. We bestellen een fles rode wijn en als voorgerecht Sprinkbokcarpacio en als hoofdgerecht Beef Fillet. Beiden smaken ons heerlijk. We nemen nog een toetje en gaan in een andere ruimte nog een borrel drinken, voor Jaap een whiskey en voor Monique een Amarula. We moeten natuurlijk wel even proosten op Chris zijn verjaardag. Als we terug naar onze rondavel willen, moeten we begeleidt worden door iemand van de lodge, dit omdat we dieren tegen kunnen komen. Gelukkig komen we niets tegen.

Helaas ligt er geen hardhout, dus bellen we naar de receptie. Het duurt even, maar dan wordt er hout gebracht. Helaas werkt er iets niet helemaal goed in de haard, er lijkt geen zuurstof bij te komen en na 4 mislukte pogingen stopt Jaap er mee. Gelukkig is het niet koud en was het alleen voor de sfeer.