Dag 5: Quan Lan

Allereerst zullen we wat over het weer vertellen. De eerste dag hadden we last van veel smog, oftewel het was mistig. Vanaf dag 2 hebben we eigenlijk alleen maar zon gehad, we hebben nog geen druppel regen gezien. Het is zo'n 30+ graden en de luchtvochtigheid valt ons tot nu toe aardig mee.

Gisteravond zijn we op tijd naar bed gegaan. Kamer is prima. Matras is alleen een beetje hard voor onze begrippen. En ook de badkamer is erg functioneel, maar alles werkt op het warme water na. Na twee keer koud douchen even navraag gedaan, maar men was vergeten de boiler aan te zetten. We hopen straks op een warme douche. ;)

Vannacht was het erg stil op de kamer. Tot het een uur of 6u00 vanochtend werd en we elke paar minuten wakker gemaakt werden door mensen die claxonnerend langs kwamen. Maar we hebben het toch nog tot 8u00 kunnen rekken om in bed te blijven liggen.


Als ontbijt kregen we wat brood, met 2 gebakken eieren. We vonden het niet heel erg denderend, maar we hadden wat binnen en het waren geen noodles. Daarna met de fiets op pad naar het strand. De fiets van Jaap had 21 versnellingen, waarvan er maar 1 werkte. De fiets van Monique had nog wel een aantal versnellingen maar nooit echt de goede, de remmen waren belabberd, het zadel zat voor geen meter, de achterband van Monique was wat slap. Oftewel: zo'n oma fiets is zoo gek nog niet. Toch maar op pad gegaan en onderweg erg mooie dingen gezien. We kwamen langs een begraafplaats waar grote patio achtige graven gemaakt werden voor hele families. Eerst worden mensen in een kist in de grond begraven voor 3 jaar. Dan wordt de kist met daarin de botten opgegraven. Deze worden schoongemaakt met rijstwijn en in een klein graf wederom begraven. Dit zijn 2 ceremonies, waarbij ook bij het herbegraven gekeken wordt naar welke kant het minikistje moet staan. Ook dit schijnt belangrijk te zijn voor het goed verlaten van deze wereld. Het ziet wel veel mooier en kleurrijker uit dan onze grauwe stenen.

Na deze uitleg en stop, zijn we doorgefietst door een mooi landschap, over hobbelige wegen en veelal onverharde wegen. Het verschil tussen huizen is wel erg groot. Of het is ruim en redelijk nieuw, of het is klein en armoedig.

Maar het strandje was erg mooi. We hebben heerlijk in de zee gedobberd, waar we op dat moment met z'n tweeën in waren. Ook werden er daarna wat strandstoelen voor ons gehaald, zodat we daar lekker in op konden drogen. In de zon was het aardig warm, dus dat hielden we niet zo lang vol. Gelukkig was er ook voldoende schaduw om in te liggen. Hier hebben we gebakken noodles met zeevruchten gegeten, wat ons goed beviel.

Na een uurtje of 3 nietsdoen, toch maar weer op de fiets gestapt. Meteen voelden we beiden de zadelpijn. Monique heeft toch nog maar een handdoekje op haar zadel gelegd, tegen de pijn bij alle hobbels. Het laatste stuk heeft ze gelopen, terwijl Jaap gewoon stoer doorgefietst heeft. Bij het hotel een drankje gedaan en siësta gehouden.

Daarna de kaart maar weer bekeken voor het avondeten, beiden hadden we geen zin in rijst of noedels. We hebben een heerlijke salade gegeten met komkommer, tomaat, koolsla, knoflook en wortel en wat frietjes erbij besteld. Dit heeft ons goed gesmaakt. Daarna in het donker nog een stukje gewandeld. Het valt ons op hoe vriendelijk de mensen zijn. Bijna alle kinderen zeggen hallo, maar ook veel volwassenen. Ook blijven we ons verbazen hoe makkelijk jonge kinderen (zonder helm) vervoerd worden op een scooter. Waarschijnlijk gaan we nog wel meer bizarre dingen vervoerd op een scooter zien, maar tot nu toe staan bij ons op het lijstje aan vreemde dingen: een aantal pvc buizen van ruim 2 meter, bonzaiboompjes, 8 kratten bier, zo volgepakt met spullen dat het de grootte van een auto krijgt, 5 mensen erop gepakt, kinderen van nog geen jaar zonder zitje, etc.

Nog even een voetnootje: terwijl we hier wachten tot foto's binnen geharkt zijn, komt er een gastje van een jaar of 7 (ongeveer de leeftijd van Teun) met een Messi shirt aan, waarvan alleen alle letters op een 's' na er afgevallen zijn, lief hallo zeggen. Vraag 2 is: wijzen naar de Iphone van Jaap. Ja hoor, hier mag je wel even op. Na een minuut of 2 lijkt hij toch niet te vinden wat hij zoekt, op naar Iphone nummer 2. Ook hier niets interessants te vinden (we weten natuurlijk ook niet wat hij zocht). Dan vragend kijken naar de Ipad, ja hoor hier mocht hij ook wel even op kijken. Na veel Nederlandse apps te hebben geopend (autoweek, yathzee, Michelin sterren restaurants, etc) vond hij de Angry Birds game. Hij wist meteen hoe het werkte, maar ook hier snel op uitgekeken. Wel voorkomen dat hij nog wat apps downloadde ;). Nog een ander spelletje gespeeld, maar was hier na een paar minuten klaar mee. Hij pakte zijn eigen telefoon weer en wij mochten onze Ipad weer hebben. Grappig om zo mee te maken dat hij zo vrij was om bij ons aan tafel te komen zitten (om 21u00).

@ Mia: natuurlijk ben je welkom voor een bakkie koffie! :) Anders komen we straks alles in Oldenzaal nog wel in geuren en kleuren vertellen. Hoewel: Als je de blog volgt, denken we dat je alles al wel weet. Doe je de groetjes aan Opa Toon en Gerrit?

@ Ria en Theo: Hoe is het bij jullie? Nog leuke dingen mee gemaakt?

@ Wendy: We willen nog proberen een filmpje te maken dat 1 van ons oversteekt. Het lijkt absurd in Hanoi, maar op een of andere manier rijdt iedereen wel om je heen. We hebben hier ook nog geen ongelukken gezien. Dikke kus voor jou en de jongens!

Location:Quan Lan