Dag 6: Oribi Gorge

We zijn vanochtend mooi op tijd wakker, dat komt vooral omdat de kamer vrij licht is. Ons bed is een stuk breder dan dat het lang is, dus we hebben elkaar vannacht niet in de weg gelegen. Rond 8u00 zitten we aan het ontbijt. Het is deze keer geen buffet, maar we mogen een “warm” gerecht van de kaart kiezen en krijgen daarbij ook nog fruit, yoghurt, muesli, een smoothie, verschillende broodsoorten en jams. Een cappuccino en een verse jus maken het ontbijt compleet.

Nog even snel opfrissen op de kamer en dan hebben we onze eerste activiteit gepland staan. Mike neemt ons mee om naar aasgieren te gaan kijken. Het zijn meestal niet de meest charmante vogels, maar zeker imposant. Iets na negenen pikt Mike ons op. We rijden een stuk in zijn comfortabele offroad truck en komen uit bij de plek waar we ze kunnen zien. Hier ligt ook een hoge stapel met oude karkassen. Als er dieren zijn die een natuurlijke dood sterven, “voeren” ze deze aan de aasgieren. Vandaar dat ze dit waarschijnlijk een fijne en makkelijke plek vinden om te zijn. En vanaf hier kunnen we al wat aasgieren zien vliegen. We blijven hier even staan en rijden daarna nog een stukje verder.

Op de volgende plek is nog een beter zicht op de rotswand waar ze zitten. Het is leuk om te zien, maar niet echt spectaculair. We rijden na een tijdje nog even langs de plek waar ze een paar dagen geleden een wildebeest hebben gelegd, maar het ruikt er behoorlijk naar rottend vlees, dus gaan we terug naar de lodge. Het is inmiddels ook al lekker warm, dus besluiten we om eerst nog even naar het zwembad te gaan, voordat we gaan ziplinen. Het water is behoorlijk koud, maar wel lekker om in af te koelen. Monique gaat helemaal in het water en Jaap houdt het bij alleen zijn benen. We laten ons opdrogen en stappen weer de auto in, op naar Lake Eland.

Het is een klein stukje rijden en als we bij Lake Eland zijn, moeten we ons eerst melden bij de receptie. Hier moeten we ons aanmelden en een bedrag betalen om op het terrein te mogen rijden. Hier komen we ook Antje en Arie tegen, een Zuid-Afrikaans stel dat in dezelfde lodge als wij slapen. Ook zij gaan ziplinen vandaag. We kletsen even, om daarna naar de plek te gaan waar we mogen ziplinen. Dit is nog een stukje rijden, over een hobbelige weg met veel kuilen. Als we op de goede plek zijn, moeten we wederom een formulier invullen dat we dit echt zelf willen en zelf aansprakelijk zijn. We krijgen een korte uitleg, het harnas en de helm worden aangemeten en we kunnen op pad. We zijn met een groepje van 8 mensen die willen ziplinen en 5 begeleiders, dus we hoeven nergens heel lang te wachten. Ze hebben 14 ziplines en de langste is 680 meter.

We beginnen rustig met de eerste om er even lekker in te komen. Het is erg leuk om te doen, het enige nadeel is dat we zelf moeten remmen. Je moet dus wel een beetje opletten. Aan de andere kant, als je zelf niet hard genoeg remt hebben zij wel een soort “noodrem” waardoor je vrij abrupt stil staat/ hangt. En we mogen een aantal keer een stuk lopen om bij de volgende zipline te komen. Als we bij de laatste zipline zijn begint het wat te regenen, waaien en in de verte te onweren. Maakt het allemaal wel iets spannender, maar ook dit verliep prima. Het blijft een mooie ervaring en we gaan kijken of we dit de komende weken nog een keer kunnen doen. 

De grootste uitdaging is nog om in de open truck weer naar boven te rijden. Vooral Jaap zit erg vervelend, hij moet zich goed vasthouden om nietuit de truck te vallen. Maar ook dit gaat gelukkig allemaal goed en iedereen komt veilig boven. Hier mogen we het harnas achterlaten en rijden we naar de suspension bridge. Dit is een 80 meter lange brug die over een kloof gaat. Erg spannend om overheen te lopen, maar ook wel weer erg leuk en een uitdaging. Als we aan de overkant zijn, is hier ook nog een klein stukje brug wat goed vast is gemaakt, met daarbij de waarschuwing dat er niet meer dan 2 personen tegelijk op mogen en dit op eigen verantwoording is. Natuurlijk moeten we hier dan ook een paar foto’s maken. Gelukkig zijn Antje en Arie hier ook, dus kunnen zij ook wat foto’s van ons maken.

We besluiten om samen wat te gaan eten en rijden achter elkaar, terug naar de ingang. Hier is een restaurant. Jaap en ik delen een wrap met kip, deze smaakt erg goed net als het koude biertje. We kletsen over van alles en nog wat en het is erg gezellig. Na een kleine bui lopen we naar de auto en gaan we terug naar de lodge. Hier duiken we, lees Monique, nog even het water in, maar het is een stuk kouder dan ‘s ochtends. Dus gaan we redelijk snel terug naar de kamer. Onderweg komen we we 1 duiker (soort bok) tegen, die niet bang lijkt te zijn. We kunnen op een meter of 2 van hem komen, voordat hij weg loopt. Maar het blijft leuk om te van zo dichtbij te zien. 

We frissen ons op en gaan naar de lobby voor een biertje en om een begin te maken  aan het filmpje en de blog. Antje en Arie komen ons vergezellen en we gaan buiten bij het vuur staan, waar we van het onweer in de verte genieten. Na een tijd gaan we samen aan tafel, waar we lekker eten krijgen en we leuke gesprekken hebben. Helaas is het alweer de laatste avond hier, maar we kijken ook weer uit naar morgen. 

@ allemaal: het was inderdaad het gezicht van Nelson Mandela! Goed geraden :)

@ Karen: je kent ons toch ;)

@ Wendy: trots op je!! :)

@ C & A: gezellig dat jullie mee lezen :). En we zullen onze stralende gezichten nog wel wat vaker laten zien :)

@ Theo & Ria: spierpijn is gelukkig aardig weg, wat wel heel fijn is. En zijn jullie al aan het aftellen?