Vanochtend hebben we de wekker 10 minuten later gezet en om 5u50 lopen we de gezamenlijke ruimte in. Er is nog tijd voor koffie of thee, maar dat slaan we nog maar even over. Rond 6u00 gaan we met het bootje weer naar de truck. We vertrekken daar vandaag als eerste en gaan met redelijk wat bewolking op pad. We hopen vandaag wat zebra’s en natuurlijk een luipaard te zien, maar de laatste is hier erg moeilijk te spotten. Vol goede moed gaan we weer op pad. Er is gisteren een ouder stel bij gekomen, wat er ook erg van lijkt te houden om vogels te spotten. Dus we stoppen nu vaker bij vogels die we zien. We rijden een tijd rond en zien vooral impala’s en nyala’s. Dit blijven natuurlijk leuke beestjes, maar gevoelsmatig komen we ze na bijna elke bocht tegen. En opeens zien we wat zebra’s staan. Ook dit blijven mooie dieren om te zien. Elke zebra heeft andere strepen en ziet er daardoor natuurlijk ook anders uit. We blijven een tijdje bij ze staan en zien opeens dat de ene zebra de andere zebra een schop geeft. Gelukkig bleef het daarbij en zagen we niet 2 vechtende zebra’s. Brandon vertelde ons nog wat dat de kaken van een zebra zo sterk zijn, dat ze een staart af kunnen bijten. Dus als je ergens een zebra zonder staart tegen zou komen, kun je ervan uit gaan dat dit een mannetje is en dat een ander mannetje zijn staart er in een gevecht heeft afgebeten.
We rijden weer verder. We blijven zo nog een tijdje doorrijden, zonder echt noemenswaardige dieren van dichtbij te zien. We zien wel een stuk of 7 giraffen, maar die staan erg ver weg. Het wordt tijd voor een korte break. Er is weer koffie, thee en chocolademelk en natuurlijk amarula. We stoppen nu trouwens bij een soort picknickplek en daar is zelf een toilet bij met een mooi uitzicht over het park. Nadat iedereen zijn drankje opheeft, gaan we verder. We willen net buiten de picknickplek een weg opdraaien en daar staat een mannetjes buffel midden op de weg. We bewonderen hem en maken foto’s, maar hij blijft ook mooi staan. En je wil niet te dichtbij een mannetjes buffel komen, want dat schijnt de enige van de Big Five te zijn, die aanvalt zonder waarschuwing. Zoals Brandon het omschrijft komt er kortsluiting in de hersenen en valt ie aan. Dus zet hij de truck in z’n achteruit en gaan we een andere weg in. Als we hier even op rijden, staat er een waterbok aan de kant van de weg. Hij kijkt ons een tijdje aan en lijkt dan te denken: als ik zelf wegkijk zien ze me niet meer. Maar dit werkt toch niet zo. Gelukkig is de waterbok een stuk minder gevaarlijk en als de truck weer gestart wordt en langzaam naar hem toe rijdt, gaat hij vanzelf een andere kant op.
Als we bijna bij de lodge zijn, zien we nog wat Velvet aapjes. Deze hadden we nog niet gezien en er zitten een paar jonkies bij. We blijven hier nog een tijdje naar kijken en dan zit onze laatste gamedrive er in Kenton on Sea op. Er wacht ons gelukkig nog wel een lekker ontbijt en dan maken we ons klaar voor vertrek. We hebben het hier erg naar onze zin gehad en mooie gamedrives gemaakt. Maar we hebben ook wel weer zin om naar ons volgende onderkomen te gaan. Rond 10u30 worden we uitgezwaaid door Miles en Vera en brengt Brendan ons terug met de boot naar onze opstap plek van 3 dagen geleden. De boottocht gaat nu een stuk sneller en na een minuut of 20 zijn we weer op de plek waar dit avontuur begon. We krijgen de sleutel van onze auto en laden de bagage in. We nemen afscheid van Brendan en het Duitse stel en stappen in de auto. Brendan begint te lachen, omdat hij denkt dat Monique aan de verkeerde kant in de auto stapt. Pas als we uitleggen dat zij het meeste rijdt, stopt ie met lachen.
Maar vandaag zijn we beiden erg moe. Monique vraagt na een uurtje of Jaap wil rijden, zodat zij even de ogen dicht kan doen en Jaap vindt dit gelukkig geen probleem. We rijden op goede wegen, maar blijven ons wel verwonderen dat we 120 km per uur mogen op een tweebaansweg met tegemoet komend verkeer. We stoppen onderweg om de tank nog een keer vol te gooien en een klein hapje te eten (we delen een wrap en een hamburger), voordat we doorrijden naar Lily Pond. Monique neemt het stuur weer over en we rijden de laatste kilometers over een pas. We hopen dat Lily Pond een beetje aan de weg ligt en dat we niet nog 10 km dirtroad voor onze kiezen krijgen en we hebben geluk. Het ligt vlakbij de weg, maar oogt meteen erg rustig en sereen. Het er erg mooi uit. We worden onthaald door iemand, maar die is ook met andere gasten bezig. Niels, de eigenaar, komt naar ons toe en stelt zich voor. Hij hoort natuurlijk meteen dat we Nederlanders zijn en stelt voor dat hij ons naar onze kamer brengt. Dit is natuurlijk geen probleem. We krijgen een rondleiding door de lodge en het ziet er erg mooi uit. Ook onze kamer ziet er erg mooi uit, net als het uitzicht wat we hebben. We zijn blij om hier te mogen zijn, zeker aangezien het zonnetje schijnt.
We besluiten om even lekker bij het zwembad te gaan liggen met een biertje. Het water is helaas nog wel erg koud, maar het biertje smaakt prima. We bedenken wat we morgen willen doen en weten het nog niet helemaal. We willen wel watertuben (in een band van de rivier af), maar hebben geen zin om een hele dag op pad te zijn en voor een halve dag zijn de tijden niet zo goed. Dus laten we het nog even onbeslist. Tegen 18u00 liggen we uit de zon en begint het wat frisser te worden. We lopen richting kamer en zoeken foto’s uit voor op de blog. We lopen namelijk een paar dagen achter. Tegen 19u15 gaan we naar het restaurant, we hebben besloten om hier wat te eten. En het smaakt ons erg goed. Vooral de Fillet is erg goed bereid en nog mooi rood. Maar we hebben wel weer teveel. Aan het eind komt de chef langs en zij zegt dat ze morgen misschien wel wat kleinere porties kunnen maken. Na de maaltijd vragen we of ze de haard aan willen steken en dat willen ze en kletsen we nog even met wat mensen uit Londen. We zoeken nog wat foto’s uit voor de 2e blog en als we onze fles wijn leeg hebben, die we bij het eten hadden besteld, lopen we naar onze kamer zodat Jaap het filmpje af kan maken. Daarna gaan we lekker slapen en hopen morgen uit te kunnen slapen.
@ Bianca en Liang: Ja, gaaf he? En dan hebben we alleen nog maar de mooiste foto’s eruit gepikt ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten