Dag 13: Kenton on Sea

Game

Vanochtend gaat de wekker om 5u20 en deze keer zijn we niet ruim voor de wekker wakker. Tot een uur of 2 vannacht is Monique veel wakker geweest, maar voor de rest hebben we aardig goed geslapen. We zijn voor de wekker ook wel een aantal keer wakker geworden van het geluid van de Hadeda Ibis, een vogel die elke keer als hij vliegt een hoog, hard en jammerend geluid maakt, alsof hij bang is om te vliegen. Dit blijft erg maf om te zien (deze vogels hebben wij bij onze lodge in de Drakensbergen zien vliegen) en te horen (dit geluid horen we regelmatig). 

We zijn iets na 5u30 in de lobby, met de overige gasten voor een kopje koffie of thee, maar Brandon is nergens te bekennen en er staat nog geen heet water. Rond 6u00 komt hij om het voor te bereiden en rond 6u30 stappen we in de auto. Het lijkt een stralende dag te worden, het zonnetje doet al goed haar best. Hoewel het in de auto, zeker op de open velden, koud kan worden door met name de harde wind. Maar we zijn weer vertrokken en benieuwd wat de ochtend game drive ons gaat brengen. We rijden een stukje en willen rechtsaf slaan, maar stuiten op een kudde buffels die midden op de weg staan. Dus zet Brandon de auto in zijn achteruit en gaan we maar linksaf. 

We komen een soort leguaan tegen, waarvan we in eerste instantie denken dat het een autoband is. Maar na wat beter kijken blijkt toch echt een levend wezen te zijn. Vooral zijn tong (lijkt blauwig van kleur) ziet er apart uit. We rijden er met een groet bocht omheen en vervolgen onze weg. Vandaag gaan we op zoek naar olifanten. We rijden langs een bos, als we opeens het getetter van een olifant horen. Brandon geeft opeens, voor zijn doen, aardig wat gas. Jaap ziet nog net een glimp van een olifant op een meter of 5 afstand. Hij klinkt niet echt blij (later horen we dat het een mannetjesolifant was, met een hoop testosteron en dat zelfs Brandon het een beetje eng vond en niet had verwacht dat de olifant daar zou zijn). Maar na een honderd meter stoppen we nog even, helaas laat de olifant zich niet meer zien. Leuk weetje is dat we gisteren op deze plek onze pauze hebben gehouden. Maar nu rijden we weer door. Na een tijdje komen we nog een olifant tegen, deze is op zijn gemak van de cactusvruchten aan het eten. Ook dit blijft een imposant wezen en erg leuk om weer van redelijk dichtbij te zien. We vervolgen onze weg en komen nog een olifant tegen die de weg oversteekt. We wachten nog even als hij in de bosjes is verdwenen en dan rijden we door. Op een smal paadje waar we weinig kanten op kunnen al er olifanten aankomen die minder blij met ons zijn. Als we dan doorrijden horen we wederom olifantengetetter en zien we heel snel aan de andere kant van de weg een klein olifantje. Maar de moeder komt terug naar het pad om de kleine te beschermen. We kunnen weinig kanten op en rijden dus snel door. Later begrijpen we van de andere rangers dat onze ranger flink heeft zitten zweten vanwege de olifanten en de plek waar we waren. Even later zien we nog een aantal giraffen, die toch ook nooit vervelen. Ze hebben van die leuke “hoorntjes” en natuurlijk lange nekken. Ook lopen ze erg elegant. We hebben al een lekker begin van de drive en het wordt tijd voor een korte pauze. Er is koffie, thee en chocolademelk en natuurlijk Amarula (wat ook prima bij de chocolademelk smaakt op een nuchtere maag). We stoppen vrij lang, maar dan gaan we toch eindelijk verder. Hopelijk komen we nog meer dieren tegen. 

De weg is met momenten zeer hobbelig en smal. Aan de ene kant een flinke afgrond en de andere kant de berg. Dus het is voorzichtig rijden en hopen dat niks verzakt. Brandon weet ons hier goed overheen en doorheen te loodsen. Iedereen kijkt een beetje voor zich uit, als er ineens links van de weg iets staat. Het zijn 2 neushoorns. Brandon rijdt de truck er heen en we genieten wederom van grazende neushoorns. Ze kunnen trouwens tot 78 keer per minuut in ‘t gras happen, even een weetje tussendoor. Ze komen steeds dichterbij de truck, tot Jaap er 1 zou kunnen aanraken. Dit doen we natuurlijk niet, hoewel het wel verleidelijk is. En dan komt de neushoorn aan Monique haar kant en zou ze hem ook kunnen aanraken. Van zo dichtbij hebben we ze nog nooit gezien. En dat was tevens het laatste dier wat we tijdens de drive gespot hebben. We rijden terug naar de plek waar de boten liggen en gaan met alle mensen van zowel River Camp als Forest Camp in 1 boot terug. Een ranger vraagt ons in het Afrikaans of het spannend was geweest, waarop Monique antwoord dat het gezellig was. Maar hij bedoelde het gebeuren met de olifant, wat inderdaad spannend was geweest. Er wordt nog gekscherend gezegd dat we op de Titanic zitten en we botsen (zogenaamd) bijna op onze aanlegsteiger. We hebben het gevoel dat dit erbij hoorde, maar zeker weten we het natuurlijk nooit. Maar we zijn weer bij de lodge, waar er een lekker ontbijt op ons staat te wachten.

Na het ontbijt gaan we even terug naar bed en tukken nog een paar uur. Rond de middag gaan we terug naar de gezamenlijke ruimte om hier wat kaarten te schrijven, te bloggen en een start met een filmpje te maken. Vanochtend zijn er 2 stellen vertrokken en vanmiddag zullen er weer mensen aankomen. Het is een Nederlands en een Duits stel, dus we zijn weer mooi verdeeld. Om 16u00 vertrekken we voor onze gamedrive. We gaan met de boot naar de andere kant van de rivier, maar zien nog een uilachtige terwijl we op de boot zitten. We moeten allemaal even goed zoeken, want we denken allemaal dat ie in een boom zit, maar hij zit in het zand naast de rivier. Het uiteindelijke doel voor vandaag is leeuwen spotten, en we hopen dat dit gaat lukken. We gaan met de boot naar de andere kant van het weter, om hier in een truck verder te gaan. We zien vrijwel meteen 2 neushoorns, dezelfde van vanochtend, maar nu blijven ze iets verder weg van de auto. Maar deze kunnen we weer afvinken van ons lijstje. Onderweg zien we nog wat vogels, een nyala, een bushbok en we komen wat giraffen tegen. We leren nog dat giraffen, als ze gaan liggen, nooit hun nek naar beneden leggen. Dit komt, omdat ze deze anders niet meer omhoog krijgen, omdat deze 250 kg is. Ze hebben wel evenveel nekwervels als wij mensen hebben.

We rijden door naar een ander deel van het park, waar de leeuwen zouden moeten zitten. Onze nieuwe Nederlandse vrienden spotten wat en iedereen kijkt vol verwachting de kant op die ze aanwijzen. Blijkt het een vogel te zijn. Dit is een teleurstelling, maar we gaan verder op zoek. Overal lijken we leeuwen te zien, maar het zijn vooral termietenheuvels. Als we eindelijk weer wat zien bewegen, blijken het impala’s te zijn. Maar we speuren vol goede moed verder. Helaas zien we weinig beesten, en alles wat we zien zijn hertachtigen. We vinden wel nog een pootafdruk van een leeuw, maar heel veel verder dan dat lijken we niet te komen. Brandon lijkt het ook op te geven en we rijden richting het hek om naar de uitgang van dit deel te gaan. Maar dan komt er geroezemoes over de radio en rijden we nog 1 keer hetzelfde rondje als dat we al een aantal keer hebben gereden. En daar in de verte doemt een andere truck op. We hopen dat dit een goed teken is, maar we zijn er nog niet zeker van. Zou dit dan de eerste keer zijn dat we leeuwen hier live in het wild gaan spotten? We blijven heel hard duimen en worden allemaal stil. Iets voor de truck doemt een beige wezen op. Zou het dan echt zo zijn? Ons hart begint iets sneller te kloppen en Brendon iets harder te rijden. En dan wordt onze droom werkelijkheid! We kunnen eindelijk alle dieren van de Big Five van ons lijstje afvinken, want hier zien we dan toch echt een leeuw. En voor we het weten, zien we een mannetjes leeuw, twee vrouwtjesleeuwen en twee welpjes van 6 maanden uit. Wat een genot om te zien en vooral om te zien hoe de welpjes met elkaar stoeien. We volgen ze een tijd, wat erg leuk is. Ook wachten we nog even op een andere truck, die na een minuut of 5 ook arriveert. Na een hele tijd van het schouwspel te hebben genoten, willen we verder rijden. Maar helaas, de leeuwen liggen midden op de weg. Er ligt een vrouwtjesleeuw en een aantal meter bij ons vandaag gaat één van de jongen liggen. Wederom een fantastisch schouwspel, maar helaas begint het wat te regenen. Ook is het al 19u00 geweest en moeten we eigenlijk terug naar de lodge. We besluiten om om de leeuwen heen te rijden, met voldoende afstand ertussen. We rijden in de inmiddels harde regen terug naar de lodge. Aangezien de truck open is, wordt ook iedereen nat. En inmiddels moet Monique écht nodig naar het toilet. Want helaas was de pauze er niet van gekomen door de leeuwen jacht. We komen weer in het andere deel van het park uit. En waar we in het midden van de drive eigenlijk niets gespot hebben, komen we nu een kudde buffels langs de kant van de weg tegen. Normaal gesproken zouden we hier met een grote bocht omheen rijden, maar nu doen we dit met maar met een klein bochtje gezien de regen en de tijd. Maar dit gaat allemaal goed. We komen ook nog aardig wat impala’s en een springer (soort konijn, maar deze springt als een kangoeroe) en een uil tegen. 

@ Karen: Heel veel groetjes terug vanuit een fantastisch Zuid Afrika
@ Ria & Theo: Fijn dat jullie mee genieten, hopelijk komen jullie zelf ook nog leuke dieren tegen :)