Dag 9: Helicoptervlucht Grand Canyon

Zojuist terug gekomen van de helicoptervlucht, wat een fantatstische ervaring. We zijn rond 7u55 richting het vliegveld gereden, we moesten er om 8u15 zijn, om 9u00 zouden we vliegen. We kregen het voor elkaar om 2 keer bij een verkeerd gebouw te staan, maar zoals het zo vaak is: 3 keer is scheepsrecht en we waren dan eindelijk bij het goede gebouw. Daar hebben we ons aangemeld, moesten op een weegschaal staan om te kijken of het gewicht wat we bij het aanmelden van de vlucht hadden opgegeven nog klopte en dat deed het volgens ons, want we mochten in de wachtruimte wachten.

Daar kregen we een pakketje, wat we om ons middel moesten doen. Hier bleek een reddingsvest in te zitten. Na een tijdje wachten, moesten we met 5 andere mensen in een rij gaan staan. Ook kregen we allebei een kaartje, Jaap had de 4 en Monique de 5. Dit bleken stoelnummers te zijn. We mochten mee naar buiten lopen, waar een rode helicopter voor ons klaar stond. Voor de helicopter werd een foto van ons tweeën met helicopter gemaakt. Nu was het tijd om te gaan zitten en onszelf goed vast te maken met de gordels. Ook kregen we een koptelefoon op, waar we de hele rit muziek uit hoorden en de piloot hoorden als hij iets wilde zeggen.

Het duurde even, maar toen mochten we dan toch opstijgen. De eerste 5 minuten zagen we alleen bomen, daarna doemde, vanuit het niets, de Grand Canyon voor ons op (1 van de 7 natuurwonderen van de wereld). Wat een uitzicht en wat mooi om het van bovenaf te zien. We hadden express geen camera’s meegenomen, omdat we er vooral van wilden genieten en niet alleen door een lens kijken om foto’s te maken. Gelukkig hadden we wel nog onze mobiele telefoons bij ons, zodat we toch nog een paar fotootjes konden maken, we konden het toch niet weerstaan. Na een goed half uur over Canyon te hebben gevlogen, veranderde de piloot de koers en vlogen we terug richting vliegveld. Het was een fantastische ervaring, alleen jammer dat we onderweg wat last hadden van de wind waardoor we behoorlijk wat op en neer bewogen (of zoals de piloot zei: “It’s gonna be a bumpy ride.”) Hierdoor was vooral Monique wat misselijk, Jaap ook wel een beetje. Gelukkig mocht dat de pret niet drukken en zijn we helemaal blij dat we deze vlucht hebben gemaakt en kunnen het iedereen aanbevelen!

Bij terugkomst in de hal waar we hadden moeten wachten aan het begin, hing onze foto die voor de helicopter is gemaakt. Deze mochten we voor 20 dollar kopen. Vooral Monique vond het een leuk aandenken, dus hebben we ‘m maar meegenomen. En dan nu wat foto’s, maakt het verhaal toch wat completer en voor jullie leuker om naar te kijken!







Als het goed is schrijven we vanavond nog een verhaaltje, anders morgen weer.

Dikke kus, Jaap en Monique

@ Ad en Hennie: Zoals hierboven te lezen hebben we erg genoten van de helicoptervlucht. Hoe was jullie familiedag vandaag?

@ Theo en Ria: Hoe was het bij mijn grote zus en haar mannetjes? Vast weer erg gezellig en Joost zal al flink gegroeid zijn.

@ Mia: Gezellig dat je ons gevonden hebt en leuk dat je hebt gereageerd. We zullen de komende tijd nog wel regelmatig verhalen op onze blog zetten. Doe je Oom Toon een dikke knuffel van ons? En voor jullie natuurlijk ook!