Woensdag 6 september zijn we gaan eten bij Hiša Linhart vlak bij Bled in Slovenië. We hadden een tafel gereserveerd rond 19:00 terwijl het nog lekker warm was buiten, maar omdat de avonden snel fris worden zijn we binnen gaan zitten. Het is een klein restaurant/hotel met 1 Michelin ster.
We krijgen een tafel binnen en daar gaan we eens meemaken hoe dit er in Slovenië aan toe gaat. We vragen ons af of we amuses krijgen omdat in een andere goed aangeschreven restaurant eerder deze vakantie niet het geval was. Dit restaurant gebruikt alleen lokale of Sloveense producten zoals ze zeggen, dus we zullen eens zien wat dit wil zeggen en welke traditionele gerechten we gaan krijgen.
We beginnen met een glas bubbels en we krijgen vrij snel wat brood met grappige reepjes boter met elk een eigen smaak. Daarna duurt het eigenlijk best lang, dus we gaan er voor het gemak vanuit dat we geen amuses krijgen. Nadat we het glas bubbels half op hebben komt een klein hapje. Toch amuses? Jawel hoor, een eerste amuse. Een lekkere "taco" en een "sandwich" zoals ze het noemen. Ze smaken heerlijk en we hopen natuurlijk op meer. En ze stellen ons niet teleur. Er komt een soort madelaine van vlees en er bovenop vis. Dit was vooral een bijzondere amuse, de smaak was goed, maar in de vaste en "massieve" vorm van de madeleine niet ons ding. Tenslotte komt er nog een laatste amuse. Een ei gevuld met schuim en wat andere zaken. Hier laat de ober het ei vallen op tafel. Uiteraard krijg ik meteen een nieuw ei (want hij had er voor een andere tafel ook bij zich), hij ruimte het brood schoteltje op, en hij zou het verder oplossen. Hij is daarna niet meer terug geweest om een nieuwe schoteltje te brengen of de tafel verder schoon te maken. Kort van geheugen zullen we maar zeggen. Bij het brengen van de eerste gang maar gevraagd (aan zijn collega) voor een broodschoteltje en dit uiteraard netjes gekregen.
De eerste gang die we kregen was een voortreffelijke tartaar van rode forel. Daarbij gerookte yoghurt saus, en gepekelde witte aardbei en asperges. Dit was een heel mooi begin van heerlijke smaken, een grappige witte aardbei en werkelijk een super tartaar van rode forel.
Monique kreeg hierbij een witte Sloveense wijn. Deze smaakte goed, verder niet veel over te vertellen, behalve dat ze deze ook de volgende gang nog heeft.
De tweede gang is kalfszadel met gerookte beenmerg mayonaise, gepekelde wilde ui/canterelle en selderij. Het kalfsvlees is mooi zacht en de gepekelde canterelle is eigenlijk de verrassing. Wat een bijzondere smaak en textuur.
Dan vervolgen we met de derde gang en dat is steur in een schuim en in de witte vis-schuim witte bonen puree en venkel. Verder was de huid van de steur als een soort kroepoek er bovenop gelegd. Helaas was het niet knapperig zoals het leek, maar taai. De steur zelf was heerlijk en de witte bonen puree en venkel niet echt ons ding. Dus een stapje achteruit vergeleken met de vorige 2 gerechten.
Ook hier had Monique Sloveens witte wijn die volgens mij wel goed van smaak was.
De vierde gang was "de chef's favourite" geroosterde bloemkool met langoustine en hazelnoten. Ze noemen de langoustine daar "Shrimp" maar gelukkig was het een erg lekkere langoustine. Deze leek rauw door de witte kleur maar hij was wel warm, dus uit de stoomoven of misschien gekookt. Heerlijk zacht van smaak in ieder geval. De bloemkool was lekker, maar wij zouden dit niet ons favoriete gerecht noemen ondanks de lekkere langoustine.
Dan een spoom
En dan komt het hoofdgerecht, een lekker mooi stukje vlees.
En tenslotte een dessert wat een lokale traditie is en ons niet echt kon bekoren.
In ieder geval een mooie avond waarbij we lekker hebben gegeten.
Wijn: 7
Bediening: 6,5
Inrichting: 7
Geen opmerkingen:
Een reactie posten