Dag 22: San Francisco

Vanochtend om 4u15 gewekt door luide muziek. Het kwam schijnbaar van een soort fabriek waar mensen begonnen met werken, wat vlakbij het motel lag. Niet echt fijn wakker worden, zeker niet als je wekker pas 45 minuten later gaat. Maar goed, het was niet anders. Iets eerder opgestaan dan gepland, want met luide muziek slaap je ook niet lekker verder, en een lekkere douche gehad. Nog eenmaal gecheckt of we alles hadden en dat bleek het geval.







In de lobby aangekomen stond de shuttlebus al klaar. Snel uitgecheckt en naar het vliegveld gegaan. We konden daar meteen inchecken en moesten in de rij gaan staan, om door de metaal detector te gaan. Dit verliep allemaal zonder problemen. Naar de gate gelopen, een broodje en wat drinken gehaald en gewacht tot we aan boord mochten. Samen nog een paar potjes triviant gedaan, waarbij Jaap steeds won. We konden op tijd aan boord en zouden ook eerder in Newark landen. Helaas hebben we tijdens de vlucht redelijk last gehad van huilende kinderen, die vlakbij zaten. Toch nog even de ogen dicht kunnen doen en voor we het wisten, landden we alweer. De landing verliep met wat turbulentie, maar gelukkig uiteindelijk goed en eerder dan gepland geland.






Aangezien we dachten dat we onze koffers weer opnieuw moesten inchecken, naar de bagageband gelopen. Er kwam van alles aan, maar onze koffers niet. Toch maar nagevraagd, maar als je vanuit een bestemming in Amerika komt, hoef je je koffers niet nogmaals in te checken. Dus maar weer door de metaaldetector, waarbij Monique ditmaal ook haar vest moest uitdoen. Nog een lekker geurtje gekocht, wat gegeten en aan boord van het vliegtuig gegaan, want het was alweer tijd.






De 2e vlucht verliep rustiger dan de 1e vlucht, minder turbulentie en geen of nauwelijks huilende kinderen. Alleen niet geslapen, wat wel jammer was. Om 7u30 landen we op Schiphol, waar we bijna als eerste uit het vliegtuig mochten, omdat we erg vooraan zaten. Bij de douane was 1 hokje open en er stonden maar liefst 2 wachtenden voor ons. Dat ging dus allemaal erg soepel. Wel nog een tijd bij de bagageband moeten wachten en door naar de aankomsthal, waar we begroet werden door Theo en Ria, die ons op kwamen halen. Nog even stennis geschopt bij de GWK en door naar Venhorst. In Venhorst werden we blij verrast door Ad en Hennie, die al champagne koud hadden staan met een versnapering erbij. Aangezien we nog midden in de nacht leven en we op Schiphol al zin hadden in een biertje, was dit een welkome dronk om 10u00 ‘s ochtends. We konden onze verhalen volop kwijt en vonden het erg fijn dat ze er alle vier waren. Daarna nog een hapje samen gegeten, waarop ze tegen 13u15 weer richting huis gingen. We vonden het erg gezellig dat ze er waren. Bij vandaag staan wat foto’s die de blog de afgelopen weken net niet gehaald hebben, omdat we de laatste dagen weinig foto’s meer hebben gemaakt. Gezellig dat iedereen ons gevolgd heeft en bedankt voor het reageren. Vonden we erg leuk en daardoor hadden we het gevoel toch wat meer contact met thuis te hebben. En nu het gewone leven weer oppakken. Vandaag nog een slome dag, morgen gaat het hopelijk weer wat beter.

Dikke kus, Jaap en Monique

Dag 21: San Francisco

Vanochtend lekker uitgeslapen. Rond 9u00 ging de wekker en we zijn rustig aan wakker geworden. Na een rondje gebeld te hebben, hebben we gedoucht en al onze spullen gepakt. Het past allemaal nog steeds, dus dat is wel prettig. Betekent dat we in ieder geval niet teveel gekocht hebben. Rond 11u00 uit de kamer gegaan en onze spullen opgeslagen in het hotel. We hadden allebei een onbestemd gevoel, alsof we vandaag al naar huis zouden gaan.

Gisteren had Jaap geregeld dat we om 18u15 in het hotel opgehaald worden om richting het vliegveld te gaan. Voor komende nacht hebben we een hotel bij het vliegveld, zodat we morgen iets minder vroeg op hoeven te staan. Daardoor moesten we wel rond 18u00 weer in het hotel zijn.

We zijn als eerste richting Japan Town gelopen. Dit lijkt wel wat op China Town. We vonden het beiden niet echt sfeervol. Er was ook nog een winkelstraat bij, maar ook dat kon ons niet boeien. Op naar een bushalte om naar Union Square te gaan. Het was ook redelijk fris buiten, gelukkig hadden we vandaag wel een vest bij ons. De zon heeft zich weinig laten zien. We hadden bedacht dat we nog wel een filmpje konden pakken. Dispicable Me stond nog op ons lijstje van films die we eigenlijk wilden zien. Bij de bushalte waren we aan het kijken hoe we bij Union Square konden komen.
Het valt wel op dat mensen erg behulpzaam zijn, als ze merken dat je niet uit de stad komt en wat moeite hebt om te kijken waar je heen gaat. 1 man zei dat we hier nog een paar blokken konden lopen om een andere buslijn te nemen, een jongeman zei dat deze bus ook gewoon naar Union Square ging. Dat kostte ons 2 dollar per persoon en moest gepast betaald worden. De hele vakantie heeft de portemonnee bol gestaan van 1 dollar biljetten, en net nu we ze nodig hadden, hadden we ze natuurlijk niet. Gelukkig was de jongeman zo vriendelijk om een briefje van 5 dollar te wisselen. De bus rit heeft een minuut of 10 geduurd, waarbij we door een minder fijne buurt van San Francisco kwamen. Dat was de reden dat de eerste man ons een andere route wilde laten rijden. Vanaf de bus was het verschil wel interessant om te zien, dus we vonden het niet zo erg. En de bus zette ons netjes op Union Square af.

Op naar de bioscoop, waar het nog een uur zou duren voordat de film begon. De bioscoop lag in een overdekt winkelcentrum, dus zijn we maar naar een groot warenhuis gegaan. Daar wat rondgelopen, kleren bekeken, ook nog wat gepast, maar het was het allemaal toch net niet. En we hebben ook te kampen met ruimtegebrek in onze koffers, dus dat speelde ook nog mee. Het uur was snel voorbij, en toen we terug liepen naar de bioscoop werd Jaap aangeklampt door een man die graag een nieuw zalfje (of zoiets) op hem uit wilde proberen. Toen dat niet lukte, richtte hij zich op Monique, maar we wilden toch erg graag naar de bioscoop. De film was erg grappig en de popcorn smaakte goed.

Daarna in de rij gaan staan om met de Cable Car een ritje te maken. We stonden aan het beginpunt, waar de Cable Car handmatige via een platform gedraaid moet worden om weer terug te kunnen. Het duurde een tijdje, hoewel er wel redelijk wat Cable Cars klaarstonden om te draaien. We hebben een tijdje moeten wachten, maar mochten dan toch eindelijk in de Cable Car. De eindbestemming was Fisherman’s Warf en zo ver zijn we ook meegereden. Het was een druk ritje, maar wel erg leuk om mee te maken. Op sommige punten stopt de Cable Car midden op een kruispunt, maar dat was wel als ‘ie een steile helling had overwinnen. Het opvallende was dat de stoplichten dan net zo lang op groen bleven staan, tot de Cable Car doorreed.






Van Fisherman’s Warf met de bus terug naar het hotel gegaan, waar we tegen 17u30 weer waren. In de bar nog maar een biertje gedronken en wat knoflookbrood gegeten. Om 18u15 kwam de taxi en konden we naar het vliegveld. Het busje zat vol met mensen die ook naar het vliegveld moesten. Bij het vliegveld aangekomen, moesten we wachten tot onze shuttlebus naar het motel kwam. Er kwamen veel shuttlebussen, behalve die voor ons hotel. Er hing ook een telefoon, waarmee je naar het motel kon bellen. Dit een aantal keer geprobeerd, maar er werd niet opgenomen. Aan een andere chauffeur gevraagd of hij naar Citigarden Inn (ons motel) ging. Hij zei dat er ongeveer elke 20 minuten een shuttlebus ging. Dat was een geruststellende gedachte. In totaal hebben we ruim een half uur gewacht, maar daar kwam dan toch onze shuttlebus aan. Nog een minuut of 10 hierin gezeten en we kwamen aan bij het motel. Ingecheckt en op de kamer gekeken hoe we alles het beste mee kunnen krijgen. Daar zijn we goed uitgekomen en hebben er nog maar een lekker biertje op gedronken hebben.

Nog een hapje gegeten (wat tegenviel, een Chinees buffet klinkt leuker dan dat het is) en dan lekker slapen. Morgen willen we om 6u00 de shuttlebus naar het vliegveld nemen, zodat we er lekker op tijd zijn. We vliegen om 8u30, dus dan zouden we tijd genoeg moeten hebben, aangezien we vanochtend al online hebben ingecheckt. En dan zit ons avontuur er echt weer op en gaan we terug naar huis. Wat ook wel een fijne gedachte is, want we hebben een supervakantie gehad!

Veel liefs, Jaap en Monique

Dag 20: San Francisco

Vanochtend niet al te vroeg opgestaan. Hoewel het hemelbed erg goed ligt, is de kamer wel redelijk gehorig. Het hotel ligt aan een redelijk drukke doorgaande weg, waardoor we vanochtend al vroeg auto’s hoorden. Ook mist er een deel van het rolgordijn, waardoor er een centimeter of 30 van het raam niet bedekt wordt en we behoorlijk wat licht in de kamer hadden. Maar dit mag de pret niet drukken, want verder is het hotel erg mooi en sfeervol.



We hadden voor vanochtend 11u30 Alcatraz gereserveerd. We zijn tegen 9u45 uit het hotel gegaan. Volgens de jongen aan de balie, konden we na een blok of 3 gelopen te hebben de bus pakken. We hadden gisteren al even gekeken hoe we moesten lopen en het zou een wandeling van 45 minuten zijn. Dit vonden we nog goed te doen, dus besloten we te lopen. Na een kwartiertje lopen kwamen we een Subway tegen. Reden om even te stoppen voor een yoghurt voor Jaap en een broodje voor Monique. Daarna verder gewandeld. We kwamen bij het water aan, waar we een mooi zicht hadden op Alcatraz. Gelukkig was de mist al redelijk weggetrokken, alleen de Golden Gate Bridge was nog niet helemaal mistvrij.



Langs het water nog een heel stuk doorgelopen naar Pier 33, waar we met de boot naar Alcatraz zouden gaan. Het was al redelijk druk op de Pier, maar we hadden al kaartjes, dus we konden meteen aansluiten in de rij. Onze kaartjes werden goedgekeurd, dus op naar de volgende rij. Schijnbaar is het heel normaal dat je voor een foto van Alcatraz poseert, waar een fotograaf dan weer een foto van maakt, die jij voor $22,- mag kopen (krijg je er wel meteen 2). We pasten voor de eer, waarop de beste man uitlegde dat we de foto niet hoefden te kopen (wat we zelf natuurlijk ook snapten). Toch niet gedaan, omdat we zeker wisten dat we deze foto toch niet gingen kopen. En na het niet maken van de foto mochten we aansluiten in de rij om op de boot te mogen. Na een paar minuten mochten we aan boord. We zijn lekker binnen gaan zitten, omdat het toch best waaide. Ondanks dat de zon ook erg haar best aan het doen was, was het toch behoorlijk fris met de wind. Na een minuut of 10 gevaren te hebben, waren we dan toch eindelijk op het eiland. De gevangenis zag er vervallen, maar indrukwekkend uit.




We moesten een stuk omhoog lopen, om wederom in een rij te gaan staan om een koptelefoon met in het Nederlands een audio tour te krijgen. Gelukkig gaat het vrij snel en konden we aan de tour beginnen. Het was erg indrukwekkend om er rond te lopen en te weten dat er zoveel “bekende” gevangenen hebben gezeten. Alle belangrijke dingen die er op het eiland gebeurd zijn, werden vernoemd. Het is van 1934 tot 1963 in gebruik geweest als gevangenis. Aangezien het water er rond omheen erg koud is en wisselende stromingen heeft, zou het bijna onmogelijk zijn om ervan te ontsnappen, hoewel het maar een kilometer of 2 van San Francisco af ligt. De cellen zijn 1,5 bij 3 meter land en 2 meter hoog, dus erg klein. Er zijn verschillende ontsnappingspogingen gedaan, maar officieel zijn er geen pogingen geslaagd.





Op 11 juni 1962 zou er echter toch een succesvolle ontsnapping plaats hebben gevonden. 3 gevangenen ontsnapten volgens de verhalen in een opblaasbaar vlot gemaakt van aan elkaar gelijmde regenjassen. De leider van de groep had een bijzonder hoog IQ en wellicht hebben ze het getij van de San Francisco Bay gebruikt om te ontsnappen. Enkele van hun spullen zijn terug gevonden op Angel Island, maar sommigen gaan er van uit dat ze bij de Golden Gate Bridge aan land zijn gegaan en hun spullen via het getij naar Angel Island hebben laten drijven om de politie op een dwaalspoor te zetten. Van hen heeft niemand meer iets vernomen. Men is er van uit gegaan dat ze verdronken waren, maar dat is niet helemaal zeker.
Nog geen jaar na de ontsnapping werd op 21 maart 1963 Alcatraz officieel gesloten.



Na deze interessante audio tour hebben we nog een deel van een film over Alcatraz gekeken om daarna terug met de boot te gaan. We moesten even wachten (wederom in een rij ), om aan boord te mogen. Nadat we weer in San Francisco op de pier waren, hoefden we gelukkig niet onze foto op de muur te zoeken, want die hadden we niet laten maken. :)




In het eerste restaurant wat we vonden hebben we een hapje gegeten. We konden binnen aan het raam bij het water zitten, op een lekkere bank. We hebben er een lekker biertje bij gedronken, want we hoeven toch niet meer te rijden. Het eten smaakte ons ook goed. Terug gelopen naar Pier 39, waar van alles te doen is en een gezellige sfeer hangt. Ook liggen daar in het water op vlotten zeeleeuwen, een mooi gezicht.



Terug gelopen richting hotel, wel een andere route dan in de ochtend. Er was wat meer hoogte verschil. We zijn langs Lombard Street gelopen, maar we moesten een heel stuk omhoog lopen om bij het zigzag gedeelte uit te komen. Dit hebben we maar niet meer gedaan en zijn door China Town gelopen, wat erg apart is. Van het ene op het andere moment loop je tussen allemaal Aziatische mensen en hebben winkels alles in het Aziatisch aangeprijsd staan. Wel een leuke gewaarwording. Na China Town kwamen we weer in de buurt van Union Square. Bij de Starbucks een Frappuccino (koude cappuccino met karamel, erg lekker) voor Monique gekocht en het laatste stuk van de wandeling aangevangen. We hebben vandaag waarschijnlijk een kilometer of 10 gewandeld, dus weer genoeg beweging gehad.



In het hotel nog even gebeld met de vrouw die we gisteren hebben ontmoet voor het feestje van vanavond. Helaas was zij ziek, we mochten nog wel gaan. Maar dit zagen we niet zitten, aangezien degene die ons uitgenodigd heeft er niet zou zijn. Dus even lekker in het hotel op bed gezeten/ gelegen, waar Jaap een dutje heeft gedaan en ik een blog in elkaar heb gezet.




Straks nog een hapje eten en misschien nog wat drinken in de bar. En dan morgen de laatste hele dag hier. We hebben nog niet bedacht wat we gaan doen, maar dat zien we morgen wel weer. Het zal waarschijnlijk iets minder wandelen worden. Het kan zijn dat dit de laatste blog vanuit hier is, aangezien we morgen naar een ander hotel gaan en niet zeker weten hoe het daar met internet zit. Anders zien we elkaar in ieder geval weer snel in Nederland. Fijne dag allemaal!



Dikke kus en knuffel, Jaap en Monique

@ Theo en Ria: Fijn dat jullie weer helemaal bij gelezen zijn. Was ook wel weer hele verhalen die we er in korte tijd neergezet hebben. Leuk dat Wen en René er waren, ben erg benieuwd hoe Joost gegroeid is. Maar ook hen zullen we snel weer zien. En de fles geven aan zo’n klein mannetje is natuurlijk ook erg genieten. En we zien elkaar zondag in ieder geval op Schiphol. Fijn dat het kaartje is aangekomen, hebben we in Bryce verstuurd.

@ Ad en Hennie: Het bed heeft inderdaad goed geslapen en ziet er erg mooi uit. Het blijft wel het hotel met de meeste sfeer, zeker op de kamer. Gourmetten in het “buekhok” klinkt erg gezellig, zeker als het lekker aan het regenen is en je daar lekker droog zit. En ook toepen blijft een leuk spelletje. De Golden Gate is een mooie brug, en nu heb je ‘m inderdaad op foto gezien, maar in het echt is hij natuurlijk veel mooier. Misschien toch maar eens “live” gaan bewonderen? En ook jullie hopen we snel weer te zien! Maar dat komt vast helemaal goed!

Dag 19: Yosemite – San Francisco

Niet al te vroeg zouden we van Yosemite naar San Francisco rijden, met andere worden, de wekker stond op 8:00. Redelijk te doen want we lagen er afgelopen nacht op tijd in. Dus om 9:00 zaten we in de auto richting San Francisco. Onze laatste stop voor de terugreis. De reis naar San Francisco zou ongeveer 3 uur duren met als tussendoortje de update van de blog en het uploaden van foto’s naar huis. Na een voorspoedige reis waren we om 14:00 in San Francisco, 4 uur voor het moeten terugbrengen van de auto, dus we hadden nog even de tijd om 3 “attracties” te bekijken waarbij de auto toch wel handig was.

Als eerste reden we naar de Golden Gate Bridge, de bekende brug van S.F. Deze zijn we over gereden om bij het uitkijkpunt aan de noordkant te stoppen. Gelukkig was het goed weer en de mist hing niet meer over de brug, waardoor we een goed zicht hadden op de brug, de stad en alcatraz. We zullen de brug de komende dagen nog wel vaker zien in de verte, maar hieronder alvast wat foto’s.






Daarna door gereden naar de “Full House” huizen bij Alamo Square. Dit zijn de bekende huizen van de serie Full House met een mooi park voor de deur. Een rondje gelopen door het park, even gekeken naar de huisjes en de toeristen en toen weer door naar de volgende plek. De benzine was al aardig op aan het raken door de vele steile straten heuvel-op.




Lombard street met de zig-zag weg naar beneden was het laatste wat we bezocht hebben met de auto voordat we naar het hotel reden om daarna de auto in te leveren. Lombard street heeft aan het begin van de straat een zig-zag afdaling. Deze afdaling is zig-zag omdat de afdaling te steil is om gewoon te doen. Dit is ook meteen een erg toeristisch plek waardoor het hier erg druk is. We stonden in een kleine file voordat we de afdaling konden beginnen. Aan deze straat liggen ook gewoon huizen waar mensen wonen, dus we vroegen ons af hoe makkelijk deze bewoners hun auto voor de deur konden parkeren door de drukte. Maar goed, niet ons probleem….




Nu door naar het hotel, waar we beide wel nieuwsgierig naar waren. Het zag er op internet erg goed uit. Bij aankomst kon het ons zelfs aangenaam verrassen. Het ziet er erg mooi uit, veel sfeer (dus ook een beetje oud), victoriaanse stijl en een hemelbed in de kamer. Koffers en spullen in de kamer achtergelaten en op naar Alamo, om onze auto af te geven.

Toen zat onze auto-reis erop. We moeten het nu verder te voet en met de taxi doen. Zal ook wel lukken hopen we. Dus we lopen meteen naar Union Square waar we de cable tram hebben zien draaien om de weg terug te kunnen hervatten. We hadden na een hele middag niet te hebben gegeten toch wel honger en gingen voor een snelle hap. Omdat we morgen en overmorgen alle tijd hebben om de stad te verkennen, hebben we gekozen om een filmpje te pakken. Deze duurde behoorlijk lang zodat we pas om 21:30 weer terug in het hotel waren. Hier vonden we het tijd om even aan de bar te gaan zitten om een pilsje te drinken. Naast ons zaten 2 Amerikanen die zoals zoveel Amerikanen al snel een gesprek begonnen. Hier hebben we dan ook sluiting van de bar met meegemaakt (23:00, het sluit hier wel vroeg in het hotel). Dus op naar de kamer, maar niet zonder een uitnodiging voor een cocktail party van “haar” werk met uitzicht op kaartjes voor een honkbal wedstrijd. Dus morgen maar eens kijken of we hier tijd voor hebben.



Nu lekker nog even op onze kamer een pilsje drinken en ons mentaal voorbereiden op een bezoek aan Alcatraz morgenvroeg. De afstanden in S.F. zijn allemaal goed te overzien, maar door de steile wegen (op en af) zijn het pittige wandelingen. Maar de stad is redelijk overzichtelijk zoals San Diego en Las Vegas en niet zo ontzettend weids als Los Angeles, waardoor we alles zonder auto goed moeten kunnen doen.

Liefs en een knuffel, Jaap en Monique

@ Ria en Theo: We gaan zeker de laatste dagen nog genieten. En S.F. is erg compact, maar ook wel erg heuvelachtig. Eens kijken of we veel gaan lopen, of dat we toch ook regelmatig een taxi of bus zullen nemen. We hebben hier verder weinig gepland, dus dat is ook wel lekker. We zien wel hoe het gaat.

Dag 18: Yosemite

Vanochtend redelijk uitgeslapen en tegen 9u30 opgestaan. Het actieve gedoe en de lange dagen beginnen hun tol te eisen. Eerste eens rustig gedoucht en gekeken of we alles weer in de koffer kunnen krijgen, inclusief de extra spullen. En zoals het er nu naar uitziet, krijgen we alles weer mee terug naar Nederland.

Daarna het park ingereden, waar we naar Glacier Point wilden (een bekend uitkijkpunt). Hemelsbreed is de afstand niet zo ver, maar er loopt maar 1 weg naar toe en die loopt voor ons gevoel erg om. We moesten een kilometer of 45 rijden, waar we een uur en een kwartier over hebben gedaan. Ook zijn ze in het park veel met de weg bezig, wat inhoudt dat het asfalt eraf is en dat je op een kiezelweg rijdt. Wat alles natuurlijk ook niet bevordert. Maar uiteindelijk kwamen we dan toch bij Glacier Point, waar het uitzicht erg mooi was. We hebben er een heel klein stukje gelopen, om daarna terug te rijden naar het beginpunt waar we onze wandelroute wilden starten.




We hebben een mooie route gelopen, waar we een berg op zijn gelopen. Het uitzicht boven was fenomenaal en de wandeling helemaal waard. We zagen El Capitan en Half Dome, twee bekende rotsen/ bergen. Een tijdje boven gezeten, van het uitzicht genoten en wat foto’s gemaakt (ook voor andere mensen. Schijnbaar blijft het erg interessant dat we uit Nederland komen, want veel mensen maken een praatje met ons). Boven waaide het wel behoorlijk, en aangezien het hier een graad of 21 is, voelde het fris aan. We hebben ons met moeite los gerukt van het uitzicht en zijn terug naar beneden naar de auto gelopen. We merkten vandaag wel dat we een stuk minder fit zijn dan aan het begin van de reis. We hebben wat last van vermoeide benen en ook de voeten zijn sneller pijnlijk. Vandaar dat we ook niet zoveel gewandeld hebben vandaag, hoewel we dat ergens ook wel weer erg jammer vinden.




We hebben het gevoel dat we in Yosemite erg veel gemist hebben, doordat het park zo groot is en we te weinig tijd hebben om overal te wandelen en dingen te bekijken/ bewonderen. We zijn sowieso al lang onderweg om van het ene naar het andere punt te komen, dus ook dit park willen we nog een keer aan gaan doen als we ons nog eens richting het Zuidwesten van Amerika begeven.






Bij de auto aangekomen hebben we besloten om naar Mariposa Grove te rijden. We zaten wederom wat krap in de benzine en daar zou in ieder geval een benzinepomp zijn. Bij Mariposa Grove (ligt nog wel in Yosemite) staan Sequoia bomen, die erg hoog kunnen worden. De boomstam kan een doorsnee hebben van 2 meter, ze kunnen 88 meter hoog worden en de oudste boom is ouder dan 4600 jaar. Hier hebben we nog een korte route gelopen, om 2 bekende bomen te zien. De eerste boom heette de Grizzly Giant en is ongeveer 1800 jaar oud. Een imposant grote boom. 45 meter daarachter stond Wawona Tunnel Tree, in deze boom hebben ze een tunnel gemaakt in 1881, zodat ze er met paard en wagen doorheen konden rijden. Ook dit is wederom een enorme boom en imposant om te zien. Maar de echt grote Sequoia bomen staan natuurlijk in Sequoia National Park. Dit ligt eigenlijk redelijk vlakbij Yosemite (zo’n 200 km hier vandaan), maar we hadden de tijd niet om dit park ook te bezichtigen. Misschien ook voor een volgende reis.



We hebben besloten om niet door Yosemite terug te rijden naar het motel, maar buiten het park om. Je rijdt dan wel wat meer kilometers, maar je kunt dan wel wat beter doorrijden, aangezien het in het park erg druk is en vol met wegwerkzaamheden. Onderweg een hapje gegeten en onze weg vervolgd. Straks lekker slapen en morgen op naar San Francisco. Hier leveren we de auto in en mogen we de laatste dagen van deze mooie reis spenderen. Bij een Starbucks, onder het genot van een frappucino, zijn we onderweg alles aan het uploaden, zodat jullie ons geen seconde langer hoeven te missen. :) Het kan best zijn dat we in San Francisco ook geen internet hebben, maar ook daar zullen ze wel een Starbucks/ MacDonalds o.i.d. hebben waar we even kunnen internetten.

Liefs en een kus, Jaap en Monique

@ Theo: We zijn blij dat jullie de avond niet door de nederlaag hebben laten verpesten. En we raden inderdaad 2 extra overnachtingen in Las Vegas aan, als je ten minste van gokken en een erg levendige "circus stad" houdt.

@ Bert en Hannie: Vegas is inderdaad erg apart, een erg levendige stad midden in de woestijn. Helaas is onze reis weer bijna ten einde en hebben we alleen San Francisco nog om te bewonderen.

@ Elske en Jeroen: We wensen jullie een onwijs gezellige en vooral mooie vakantie toe. Geniet er maar van, jullie hebben het verdiend. Tot over een paar weken weer, kunnen we reisverhalen uitwisselen en foto's bekijken. Een goede reis gewenst!

@ Ad en Hennie: Voor ons was het gokken een leuk en gezellig tijdverdrijf. We hebben dan ook niet om hele grote bedragen gespeeld. En het grappige is dat ze je dus gewoon drinken aanbieden, omdat ze graag willen dat je door gokt. Ook als je op de 1 cent machines speelt. We vonden de wedstrijd ook niet geweldig, maar volgens ons was Spanje wel de terechte winnaar (en dit zeggen we met pijn in ons hart). Ook niemand van ons heeft de poule gewonnen.

@ Wen: We waren niet volledig in oranje tenue uitgedost in Pahrump, hoewel de overige gasten wel vrij snel doorhadden dat we uit Nederland kwamen. En had ik geweten dat je nog wakker was, had ik nog even gebeld. Maar ja, dat wist ik dus niet. Nog een kleine week en dan kunnen we inderdaad weer live knuffelen en kunnen we eens kijken hoe groot Joost en Teun geworden zijn! :)

@ Ria: En dan bloggen we niet meer... Heb je wel nog bij Mia kunnen kijken? Had je alleen niet zoveel aan. Nu wel 2 blogs achter elkaar, met mooie foto's. Wat een genot. Fijn dat het bij jullie ook wat afgekoeld is, San Francisco zal ook niet zo warm zijn. Nog een paar dagen en dan zit ons sprookje erop en mogen we weer naar Nederland.