Vanochtend rustig aan opgestaan. We merken dat de vermoeidheid van alle indrukken en wandelingen hun tol beginnen te eisen. Rond 9u30 waren we op weg naar Canyonlands. Met Jaap zijn enkel gaat het boven verwachting goed. Vandaag nog wel met een brace om gelopen, maar dit was om de enkel wat meer te ontzien nog vandaag.
We hadden bedacht dat we "Neck Spring Trail" vandaag zouden gaan wandelen. Een "moderate" (gewone) wandeling van 9 kilometer met 90 meter hoogteverschil. Deze wandeling leidde ons een Canyon in. Het was een mooie en erg rustige wandeling. We moesten wel regelmatig heuvel op en af, soms op mul zand. Wat de wandeling toch wel wat zwaarder maakte. Maar de uitzichten waren grandioos en het feit dat je niemand tegen komt, maakt het voor ons gevoel nog mooier. Jaap heeft onderweg nog geprobeerd om naar water te graven, maar is helaas niet gelukt en hij heeft 2 vechtende hagedissen uit elkaar gehaald.
En als je onderin de Canyon bent, weet je dat je ook weer een keer naar boven moet. Het is dan alleen nog de vraag hoe steil/ makkelijk het allemaal zal gaan. In dit geval ging het niet makkelijk en erg steil. We hebben in ongeveer een kwartier tijd (met 2 stops om van het uitzicht te genieten...) zo'n 80 meter hoogteverschil overwonnen. Daarna waren we natuurlijk erg trots op onszelf.
Vanaf dat punt werd de wandeling een stuk makkelijker. Na een minuut of 5 kwamen we een stel tegen. Ze waren aan de telefoon met de Ranger en vroegen ons of we wisten hoe ver het nog was. Toevallig had Jaap vandaag voor de eerste keer een programmaatje op zijn telefoon gebruikt, om te laten zien hoe ver je had gelopen (eigenlijk bedoeld voor hardlopers). Hierop zagen we dat we op 2/3 van de wandeling zaten. Deze informatie gaven zij door aan de Ranger. Toen ze ophing, zei ze dat ze last had van pijn op de borst en zij hadden al ruim 4 uur gelopen op dat stuk (wij waren net 2 uur onderweg). Waarschijnlijk is die klim haar teveel geweest. We hebben gevraagd of we mee zouden wachten op de Ranger en of ze eten of hulp wilden, maar dat was niet nodig. We zijn daarop maar doorgelopen, aangezien we niets konden betekenen en ze er nog best ok, maar moe uitzag.
Na een ruime 10 minuten kwamen we de 1e Ranger al rennend tegen, met een jerrycan water, een rugzak om en EHBO-koffer bij zich. We hebben hem gezegd waar ze ongeveer waren en hoe lang wij over het stuk lopen gedaan hadden. Nog eens een kleine 10 minuten later kwamen we de 2e Ranger lopend tegen. Ook hij had van alles bij zich en hem hebben we ook geïnformeerd waar ze waren. Beide Rangers vertoonden een lichte opluchting, toen ze hoorden dat de mensen al voorbij het steile stuk waren. Bij de weg aangekomen, maakten nog 2 Rangers zich klaar om te hulp te schieten. Ze nemen het hier dus wel erg serieus als iemand een Ranger om hulp belt. Terug bij de auto aangekomen, na nog eens een half uur te hebben gelopen, hoorden we een ambulance voorbij komen. Ook deze stopte op de plek waar de Rangers gestopt waren.
Na een wandeling van 3 uur, hadden we wel een broodje verdiend. Deze hebben we heerlijk buiten opgegeten. Aangezien het wat waaide, hadden we geen last van vliegjes. Het broodje smaakte natuurlijk erg goed en we hadden een mooi uitzicht. Een lekkere afsluiting van een mooie wandeling. Maar ja, dan is het pas 13u30 en dan wil je toch nog wel wat doen. Alleen hadden we wel het gevoel dat we het meeste wandelen voor de dag toch wel erop hadden zitten.
We zijn in de auto gestapt en richting Upheaval Dome gereden. Onderweg kwamen we langs de parkeerplaats waar de Ranger auto's en ambulance stonden. Deze stonden er verlaten bij, dus waarschijnlijk waren ze nog bij die vrouw.
Bij Upheaval Dome aangekomen, stond ons nog een korte maar steile wandeling (1 kilometer lang en 30 meter klimmen). Is toch redelijk zwaar, als je er al een fikse wandeling op hebt zitten. Maar wederom bovenaan een mooi uitzicht van een krater.
We zijn op de terugweg naar het motel, nog even via Death Horse Point State Park gereden. Dit lag nagenoeg op de route en we hoefden hiervoor niet meer te wandelen. Wat natuurlijk ook een pluspunt was. Hier zie je de Colorado rivier een aantal bochten maken. Het was niet zo spectaculair als vorig jaar de Horse Shoe Bend, maar ok om te zien en paar kiekjes van te maken. Wel jammer dat er dan ook een blikje Japanners open getrokken is, maar we hebben weinig last van ze gehad en zij niet van ons.
En nu is het 17u00, wat erg vroeg is voor ons doen om terug te zijn bij het motel. We zitten lekker buiten, in de bewolking, op een stoel met een biertje (zoals het hoort na een goede wandeling) een stukje te typen. Zometeen nog even lekker bubbelen, om daarna nog een hapje te gaan eten. We hebben uitgerekend dat we de afgelopen 3 dagen zo'n 30 kilometer hebben gelopen, en we kunnen jullie zeggen dat het elke dag wel zwaarder is dan het stuk Middelkerke - Oostende. Maar de uitzichten zijn dan ook wel iets anders dan aan de kust.
Morgenvroeg gaan we Arches nog even in, voor wat korte wandelingen en dan zit het er in Moab weer op. Dan mogen we gaan zien wat voor bijzonders Mesa Verder voor ons in petto heeft.
Inmiddels is het bijna 18u30. We hebben gebubbeld, gedoucht en de foto's zijn bij het verhaal gezocht. Nu is het tijd om een hapje te eten. Fijne dag voor jullie allemaal en een dikke klapzoen!
@ Ad en Henny: Is het bij jullie zo'n slecht weer? Vervelend, alleen wel weer goed voor alles wat bloeit en groeit. En met name Monique blijft gefascineerd door het dode, halfdode en levende wat hier allemaal naast elkaar leeft. En daar moeten dan ook weer elke keer foto's van gemaakt worden. We zijn blij dat anderen dit ook waarderen.
Jammer dat Jarno ermee ophoudt, nu zul je het zonder hulpje moeten doen. Maar als je ooit hulp nodig hebt, biedt Jaap zich natuurlijk graag aan om ritsen uit laarzen te halen.
Grappig verhaal van de egel, gelukkig niet teveel pijn gedaan zo te lezen. Fijn dat het in de werkplaats niet al te druk is voor de vakantie. Kunnen nog even sms-en of mailen op welk mobiele nummer jullie tijdens jullie vakantie te bereiken zijn? We hebben namelijk 3 nummers van jullie. Alvast bedankt.
@ Theo en Ria: Fijn dat het in Echt allemaal wat meer vorm gaat krijgen. Wel een spannende tijd de komende week, om te zien wie het mag doen. Zaten de ontwerpen ver uit elkaar? Of ziet het er allemaal mooi uit en wordt het een kwestie van wie er een normaal bedrag voor vraagt? We zijn erg benieuwd hoe het onze moestuin vergaat en of we volgende week als wat tomaten en zo kunnen plukken. Maar als je er langs rijdt, zul je ons vast een update doen. En gezellig dat jullie Teun te logeren hebben, altijd leuk als dat manneke komt slapen en spelen. Hopelijk hebben jullie morgen samen nog even tijd om wat te doen. En natuurlijk gezellig voor Ria om Teun vannacht al thuis te hebben, is ze ook niet zo alleen thuis. En onze vakantie gaat inderdaad snel, het einde is in zicht. Na morgen doen we nog 2 parken en Las Vegas aan en dan zit het er weer allemaal op. Toch kijken we stiekem ook wel erg naar het ontspannen in Las Vegas uit. Lekker uitslapen, een beetje zwemmen/ winkelen en natuurlijk gokken.
Location:Moab
